به گزارش مردم فردا،به نقل از csrwire، تغییر رویه ایجاد شده توسط ۶G نیازمند رویکرد‌های آزمایشی نوآورانه‌ای است که می‌توانند با تعریف در حال تکامل «نسل بعدی» سازگار شوند.
ارائه دهندگان تلفن همراه در حال تسریع گسترش شبکه ارتباطی انعطاف پذیر، کم تاخیر و چند گیگابیت در ثانیه به نام ۵G هستند. این فناوری نه تنها نرخ داده سریع‌تر، بلکه یک شبکه انعطاف‌پذیرتر و قابل برنامه‌ریزی را ارائه می‌دهد. این امر با قابلیت اطمینان بالا و تاخیر کم مورد نیاز برای ایجاد اکوسیستم‌های بی‌سیم ایمن و قابل اعتماد ترکیب می‌شود تا صنایعی فراتر از مدل‌های سنتی استفاده از گوشی‌های هوشمند مانند تولید، حمل‌ونقل و مراقبت‌های بهداشتی را به نفع صنایع تبدیل کنند.
از آنجایی که بسیاری از ما به تازگی با مزایای ۵G آشنا شده‌ایم، شرکت‌های فناوری و ارتباطات به دنبال نسل بعدی یعنی ۶G هستند. اگرچه شرح وظایف واقعی ۶G هنوز در حال نگارش است، امید‌ها برای فناوری این است که یک اینترنت فراگیر و یکپارچه را فعال کند که نه تنها دستگاه‌های افراد را به شبکه متصل می‌کند، بلکه به حسگرها، وسایل نقلیه و بسیاری از محصولات و فناوری‌های دیگر اجازه می‌دهد تا به طور یکپارچه و قابل اعتماد با یکدیگر ارتباط برقرار کنند؛ به‌عنوان مثال داشتن وسایل نقلیه‌ای که نه تنها می‌توانند با ابر ارتباط برقرار کنند، بلکه می‌توانند با یکدیگر ارتباط برقرار کنند، ترافیک کارآمدتر و سفر ایمن‌تر را به همراه خواهد داشت.
Greg Jue، مهندس سیستم ۶G در Keysight Technologies، ارائه‌دهنده بستر آزمایشی برای فناوری‌های پیشرفته، می‌گوید: «۶G تعریف نشده است، بنابراین درجه زیادی از انعطاف‌پذیری برای کمک به شرکت‌ها برای هدایت تغییرات بالقوه مورد نیاز است. آن‌ها به انعطاف‌پذیری نیاز دارند تا بتوانند محصول را تغییر دهند، توسعه یافته و سپس بتوانند پلتفرم جدید را آزمایش کنند.»
تفاوت بین ۵G و ۶G فقط در مورد مجموعه‌ای از پهنای باند ۶G در آینده و نحوه اتصال کاربران به شبکه نیست، بلکه در مورد هوشمندی ساخته شده در شبکه و دستگاه‌ها نیز است. شهریار شهرامیان، سرپرست تحقیقات آزمایشگاه نوکیا بل، می‌گوید: «مجموعه‌ای از شبکه‌هایی که بافت ۶G را ایجاد می‌کنند باید برای هدست واقعیت افزوده (AR) متفاوت از یک کلاینت ایمیل در دستگاه تلفن همراه کار کنند. به گفته او  ارائه‌دهندگان ارتباطات باید تعداد زیادی از چالش‌های فنی را حل کنند تا انواع شبکه‌های مبتنی بر فناوری‌های مختلف به طور یکپارچه کار کنند. دستگاه‌ها باید بین فرکانس‌های مختلف پرش کرده و نرخ‌های داده را تنظیم کنند و با نیاز‌های برنامه خاصی که می‌تواند به صورت محلی، لبه ابر یا در یک سرویس عمومی اجرا شود، سازگار شوند؛ یکی از پیچیدگی‌های ۶G این خواهد بود که چگونه فناوری‌های بی‌سیم مختلف را کنار هم بیاوریم تا بتوانند به یکدیگر دست یابند و واقعا به خوبی با هم کار کنند، بدون اینکه کاربر نهایی حتی از آن مطلع باشد. 
اگرچه شبکه ۵G کنونی به مصرف‌کنندگان اجازه می‌دهد تا هنگام حرکت دستگاه‌ها در شبکه‌های مختلف، دست به دست شدن یکپارچه‌تر را تجربه کنند، با ارائه پهنای باند بالاتر و تاخیر کمتر، ۶G شبکه‌ای خودآگاه را راه‌اندازی می‌کند که قادر به پشتیبانی و تسهیل فناوری‌های نوظهور است که امروزه در تلاش هستند جای پای خود را حفظ کنند. فناوری‌های واقعیت مجازی و واقعیت افزوده و خودرو‌های خودران در این گروه جای دارند. فناوری هوش مصنوعی و یادگیری ماشینی که با تبدیل استاندارد به ۵G-Advanced در ۵G ادغام می‌شود، از ابتدا به ۶G تبدیل می‌شود تا کار‌های فنی مانند بهینه‌سازی سیگنال‌های رادیویی و زمان‌بندی کارآمد ترافیک داده را ساده‌تر کند.
آزمایش فناوری که هنوز وجود ندارد
اگرچه این فناوری هنوز نوپاست، اما پیچیده است، بنابراین واضح است که آزمایش نقش مهمی در این فرآیند بازی خواهد کرد. شرکت‌هایی که بستر‌های آزمایشی ۶G را ایجاد می‌کنند باید با این واقعیت ساده مقابله کنند که ۶G یک هدف آرمانی بوده و هنوز یک مشخصات واقعی محسوب نمی‌شود. پیچیدگی شبکه‌ای که برای تحقق چشم‌انداز ۶G لازم است، نیازمند آزمایش‌های تکراری و جامع همه جنبه‌های اکوسیستم است اما از آنجایی که ۶G یک مفهوم شبکه نوپاست، ابزار‌ها و فناوری برای رسیدن به آن باید سازگار و انعطاف پذیر باشد.
حتی تعیین اینکه کدام پهنای باند مورد استفاده قرار می‌گیرد و برای چه کاربردی نیاز به تحقیقات زیادی دارد، شبکه‌های سلولی نسل دوم و سوم از باند‌های بی‌سیم کم و متوسط ​​با فرکانس تا ۲.۶ گیگاهرتز استفاده می‌کردند.
اگر شرکت‌های فناوری بتوانند بر چالش‌ها غلبه کنند، افزودن باند‌های زیر تراهرتز به جعبه ابزار دستگاه‌های ارتباطی بی‌سیم می‌تواند شبکه‌های عظیمی از دستگاه‌های حسگر، واقعیت افزوده با وفاداری بالا و وسایل نقلیه شبکه محلی را باز کند.
علاوه بر باند‌های طیف مختلف، ایده‌های فعلی برای شبکه ۶G آینده باید از معماری‌های شبکه جدید و روش‌های بهتر امنیت و قابلیت اطمینان استفاده کنند، علاوه بر این دستگاه‌ها به حسگر‌ها و قابلیت‌های پردازشی اضافی برای تطبیق با شرایط شبکه و بهینه سازی ارتباطات نیاز خواهند داشت. برای انجام همه این‌ها ۶G به پایه‌ای از هوش مصنوعی و یادگیری ماشینی نیاز دارد تا پیچیدگی‌ها و تعاملات بین هر بخش از سیستم را مدیریت کند.
فناوری شبیه سازی که امروزه توسعه یافته و مورد استفاده قرار می‌گیرد، مانند دوقلو‌های دیجیتال، برای ایجاد راه حل‌های سازگار استفاده خواهد شد، این فناوری به داده‌های دنیای واقعی از نمونه‌های اولیه فیزیکی اجازه می‌دهد تا دوباره در شبیه سازی ادغام شوند و در نتیجه طرح‌های آینده بهتر در دنیای واقعی کار کنند. شبیه‌سازی کمک می‌کند تا از بسیاری از مراحل طراحی تعاملی و زمان‌بر که می‌توانند سرعت توسعه مبتنی بر نمونه‌های اولیه فیزیکی متوالی را کاهش دهند، اجتناب شود.
به گفته متخصصان این یک فرآیند طولانی است، اما هدف روشن است: برای چرخه‌های فناوری، یک دهه یک حلقه طولانی است، با این حال برای سیستم‌های فناوری پیچیده ۶G، ۲۰۳۰ یک هدف تهاجمی باقی می‌ماند. برای رویارویی با این چالش، ابزار‌های توسعه و آزمایش باید با چابکی مهندسانی که برای ایجاد شبکه بعدی تلاش می‌کنند، مطابقت داشته باشد.