به گزارش مردم فردا،دیروز ظهر اولین قسمت سریال «خون سرد» به کارگردانی امیرحسین ترابی در پلتفرم فیلم‌نت منتشر شد. این مجموعه در ژانر پلیسی – جنایی ساخته شده است و امیر آقایی و شهرام حقیقت دوست نقش‌های اصلی آن را ایفا کرده‌اند. «خون سرد» فعلا در قسمت اول، شروع خوب و پرهیجانی داشته است. اگر سریال در ادامه نیز به اندازه شروع ، پراتفاق و خوش ریتم جلو برود می‌تواند روی استقبال مخاطب حساب باز کند.
خوش‌ ریتم و کنجکاوی ‌برانگیز
«خون سرد» با ماجرای تحقیقات سرگرد «امیرعلی طلوعی» با بازی شهرام حقیقت‌دوست روی یک پرونده قاچاق دختران آغاز شد. این سریال در همان قسمت اول قصه را خیلی زود شروع کرد و با نمایش صحنه مبهمی مربوط به مجازات و احتمالا شکنجه یک فرد، در نقطه شروع به تماشاگر نشان داد که قرار نیست با یک قصه پلیسی ساده طرف باشد. «خون سرد» پرجزئیات و خوش‌ ریتم آغاز شد و شروع امیدوارکننده‌ای داشت. اتفاق مرموز پایانی که انتهای این قسمت را به اولین سکانس سریال پیوند می‌داد، کشش تماشای ادامه قصه را در مخاطب ایجاد کرد. اگر این مجموعه مانند «حرفه‌ای» در پایان هر قسمت با اتفاقی هیجان‌انگیز و غیرقابل پیش‌ بینی همراه باشد، می‌تواند آن کشش را تا پایان حفظ کند و مخاطب را به دنبال خود بکشاند. احتمالا با آغاز قصه مربوط به شخصیت «کسری»، جذابیت سریال بیشتر خواهد شد و بهتر می‌توان کیفیت روایت «خون سرد» را ارزیابی کرد.
بازی خوب شهرام حقیقت دوست
در قسمت اول تا حد زیادی با پلیس قصه یعنی شخصیت «امیرعلی» آشنا شدیم و نوع معرفی کاراکتر او جزو امتیازهای شروع سریال بود. برخلاف او، شخصیت «کسری کیا» با بازی امیر آقایی که دوست «امیرعلی» و پزشک قانونی است، حضور کم رنگ و کم‌اثری در قسمت اول داشت و از او اطلاعات زیادی به تماشاگر داده نشد. طبق خلاصه داستان و اطلاعاتی که پیشتر منتشر شده بود، کاراکتر «کسری» یک پزشک قانونی معمولی نیست و قرار است شاهد مقابله او با عاملان پرونده‌های زن‌آزاری باشیم، بنابراین برای بررسی شخصیت این فرد و بازی امیر آقایی باید تا انتشار قسمت‌های بعدی «خون سرد» صبر کرد، اما درباره «امیرعلی» می‌دانیم که او همه ویژگی‌هایی که یک شخصیت پلیس را جذاب می‌کند جدیت در کار، هوش، سیاست و جسارت را دارد و فرد متعهدی است. شهرام حقیقت‌دوست در نقش این پلیس بازی بسیار خوبی داشت و با تسلط روی نقش خود به عنوان یک پلیس مقتدر که همه از او حرف ‌شنوی دارند، نزد مخاطب قابل باور بود و پذیرفته شد.