به گزارش مردم فردا،علائم مشکلات شنوایی می‌تواند کم، متوسط و یا وخیم باشد. افرادی که دارای مشکلات کم شنوایی هستند، خصوصاً در محیط‌های پر سر و صدا قادر به درک گفتار باقی افراد نیستند. از طرفی دیگر گاهی مشکلات شنوایی آن‌قدر شدید می‌شود که فرد برای درک بهتر صداهای محیط باید از سمعک استفاده کند.

برخی دیگر ناشنوا هستند و برای درک سخنان دیگران و ارتباط برقرار کردن باید لب‌خوانی کرده و از زبان اشاره مخصوص ناشنوایان استفاده کنند.

مطالعات نشان داده ۲.۵ درصد از کودکان در بدو ورود به مدرسه و ۱۱ تا ۱۵ درصد از کودکان مدرسه رو، نشانه‌هایی از آسیب شنوایی را دارند.

همچنین، از عوامل خطر ابتلاء به کم شنوایی می‌توان به مواردی نظیر ابتلاء به عفونت‌هایی مانند سرخک و سرخجه، استفاده نابجا از برخی داروهای آسیب رسان به شنوایی مانند برخی آنتی بیوتیک ها اشاره کرد.

اکرم پوربخت عضو هیأت علمی گروه شنوایی شناسی دانشگاه علوم پزشکی ایران، با بیان این مطلب که زبان اشاره یکی از راه‌های ارتباطی افراد ناشنوا با سایر افراد جامعه است که باید مورد توجه قرار گیرد، خاطرنشان کرد: افراد ناشنوا راه‌های ارتباطی خود را دارند و جامعه باید این روش‌ها را به رسمیت بشناسد و شرایط حضور این افراد را در جامعه بیش از پیش فراهم کند.

وی گفت: افراد ناشنوا و خانواده‌هایشان لازم است به توانمندی‌های خود باور داشته باشند تا با اعتماد به نفس بیشتری در جامعه حضور داشته باشند.

پوربخت یادآور شد: در دو سال گذشته با توجه به مجازی شدن کلاس‌ها در دوران کووید ۱۹ و استفاده نوجوانان و جوانان از هندزفری و گوش دادن به موسیقی و درس‌ها با صدای بلند لازم است آموزش‌های لازم برای مراقبت از گوش در مدارس به دانش آموزان داده شود.

وی با بیان اینکه مواجهه مداوم با سر و صدای بلند از علل کم شنوایی محسوب می‌شود، افزود: افراد شاغل در کارخانه‌ها، مراکز نظامی و صنعتی، باید مراقبت سلامت شنوایی خود باشند.

استاد دانشگاه علوم پزشکی ایران تاکید کرد: این افراد باید از محافظت کننده‌های گوش استفاده کنند و بعد از مواجهه با صدای بلند حتی برای چند دقیقه از محیط شلوغ دور شوند و به گوش‌های خود استراحت دهند.

طبق اعلام سازمان بهداشت جهانی در سال ۲۰۲۰ بیش از ۵ درصد جمعیت جهان کم شنوا و ناشنوا هستند که ۷ درصد این افراد را کودکان تشکیل می‌دهند که بالغ بر ۳۴ میلیون کودک کم شنوا است.

متأسفانه در حدود ۳۰ تا ۴۰ درصد کم شنوایی‌های مادرزادی در کودکان همراه با یک مشکل اضافه‌تر هست. مثلاً علاوه بر کم شنوا بودن، کودک دچار اختلال یادگیری است یا اوتیستیک هست یا فلج مغزی هم دارد که در این شرایط معمولاً برقراری ارتباط بسیار دشوار تر می‌شود. ۹۳ درصد بقیه جمعیت کم شنوا در جهان، بزرگسال و سالمند هستند که تعدادی به صورت مادرزادی از هنگام تولد دارای کم شنوایی شده اند و تعدادی هم به دلایل اکتسابی مثل ضربه به سر، ضربه‌های صوتی و بیماری‌ها در دوره بزرگسالی و یا در اثر مثلاً پیرگوشی در دوره سالمندی دارای کم شنوایی شده اند.

بررسی‌ها نشان می‌دهد ۹۰ درصد افراد ناشنوا دارای والدین شنوا هستند. عدم آشنایی خانواده‌ها با پدیده ناشنوایی و کم شنوایی و پیامدهای آن بسیار بالا است. هر آنچه که باعث شود کودک آنها را به سمت شنوا شدن ببرد و به طور کلی کم شنوایی را از بین ببرد باعث خوشحالی آنها است. متأسفانه این به معنی عدم پذیرش وجود ناشنوایی و کم شنوایی در فرزند است و این نوع نگرش مشکلات فراوانی از جمله مشکلات روانشناختی که اصولاً ربطی به پدیده ناشنوایی ندارد، برای اعضای خانواده و کودک ناشنوا و کم شنوا ایجاد می‌کند.