به گزارش مردم فردا،پیش از آن مرسوم نبود که در گروه‌های موسیقی ایرانی از دف استفاده شود. پس از ورود اسلام به ایران، دف به خانقاه‌ها می‌رود و برای قرن‌های بسیاری به همان خانقاه و نهایتا در موسیقی کردی خلاصه می‌شود.
بیژن کامکار اما به اهتمام محمدرضا لطفی، برای نخستین بار و پس از چندین قرن، ساز دف را وارد موسیقی ایرانی کرد؛ آن هم با گروه «شیدا» و با اجرای آلبوم‌هایی که در تاریخ موسیقی ایران ماندگار خواهند بود. او محمدرضا لطفی را از شخصیت‌هایی می‌داند که بر زندگی هنری‌اش تاثیر به‌سزایی داشته است.

کامکار در کنار دف‌نوازی، آواز هم می‌خواند، رباب و تار هم می‌نوازد. حتما آهنگِ معروفِ «کجایید ای شهیدان خدایی» با شعرِ مولانا را شنیده‌اید؛ این آهنگ را هم بیژن کامکار خوانده است. «کجایید ای شهیدان خدایی» از ساخته‌های هوشنگ کامکار – برادر بزرگِ خانواده کامکار است.
در نیم قرن گذشته، تقریبا در بیشتر آثارِ ماندگار موسیقی ایرانی رد پای او دیده می‌شود؛ یا آواز خوانده،‌ یا دف نواخته، یا نوازنده‌ی تار یا رباب بوده است.
او پای ثابت گروه «کامکارها» بوده و هست.
گروه کامکارها از قدیمی‌ترین و با ثبات‌ترین گروه‌های موسیقی ایرانی است. به قدمت همین گروه، بیژن کامکار هم حضور داشته است. اجراهای بسیاری را گروه کامکارها با حضور بیژن کامکار به عنوان خواننده و نوازنده دف یا رباب به صحنه برده است.
به راستی بیژن کامکار از تاثیرگذارترین هنرمندان عرصه موسیقی در نیم قرن گذشته بوده است. شاید خودِ او هم شمارِ آلبوم‌ها و آثاری که در آنها حضور داشته است را نداشته باشد.

بیژن کامکار در ارومیه به دنیا آمده اما بلافاصله به همراه خانواده به سنندج می‌روند. او هم مانند دیگر برادرانش، در نزد پدرشان حسن کامکار یادگیری موسیقی را آغاز می‌کند.
نخستین سازی هم که برگزید تنبک بود. پس از آن با سازهای ملودیکا و تار به نوازندگی در گروه خانوادگی کامکارها پرداخت. سال 1353 وارد دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران شد و در رشتهٔ موسیقی و با ساز تخصصیِ تار تحصیل کرد.
بیژن کامکار از سوی کمیته ثبت ملی میراث فرهنگی ناملموس به عنوان حامل میراث فرهنگی در فهرست گنجینه‌های زنده بشری قرار گرفته‌است.
از وی به عنوان یکی از مشاهیر کرد در تیر ماه 1398 در کنگره جهانی مشاهیر کرد تجلیل و تقدیر و به او نشان شهروند طلایی اعطا شد.