به گزارش مردم فردا،طبق تعریف آماری، افراد دارای «اشتغال ناقص» شامل تمام شاغلانی است که به دلایل اقتصادی نظیر رکود کاری، پیدا نکردن کار با ساعت کار بیشتر، قرار داشتن در فصل غیرکاری و به هر دلیل دیگری، کمتر از 44ساعت در هفته کار می‌کنند و خواهان و آماده برای انجام کار اضافی در هفته هستند؛ به عبارتی این افراد به دلایل مختلف مجبور هستند کمتر از نٌرم استاندارد در هفته کار کنند. نوع فعالیت این افراد تحت عنوان اشتغال ناقص شناخته می‌شوند.
مطابق گزارش مرکز آمار ایران از زمستان 1401 نشان می دهد که  جمعیت شاغلین 15ساله و بیشتر در این فصل 23میلیون و 436هزار نفر بوده که نسبت به فصل مشابه سال قبل 263هزار نفر افزایش داشته است. بررسی اشتغال در بخش‌های عمده اقتصادی نشان می‌دهد که در زمستان 1401، بخش خدمات با 53.7 درصد بیش­‌ترین سهم اشتغال را به خود اختصاص داده است. در مراتب بعدی بخش‌های صنعت با 33.2 درصد و کشاورزی با13.0 درصد قرار دارند.
نرخ بیکاری جوانان 15تا 24ساله حاکی از آن است که24.2 درصد از فعالان این گروه سنی در زمستان 1401 بیکار بوده‌اند. بررسی تغییرات فصلی نرخ بیکاری این افراد نشان می‌دهد، این نرخ نسبت به فصل مشابه در سال قبل (زمستان 1400) 1.1 درصد افزایش یافته است.


بررسی نرخ بیکاری گروه سنی 18تا 35ساله نیز نشان می‌دهد که در زمستان 1401،17.4 درصد از جمعیت فعال این گروه سنی بیکار بوده‌اند. این در حالی است که تغییرات فصلی نرخ بیکاری این افراد نشان می‌دهد این نرخ نسبت به زمستان 1400، به میزان 0.8 درصد افزایش یافته است.

بررسی سهم جمعیت 15ساله و بیش‌تر دارای اشتغال ناقص نشان می‌دهد که در زمستان 1401، 9.5 درصد جمعیت شاغل،‌ به دلایل اقتصادی (فصل غیرکاری، رکود کاری، پیدا نکردن کار با ساعت بیش‌تر و…) کم‌تر از 44ساعت در هفته کار کرده و آماده برای انجام کار اضافی بوده‌اند. این در حالی است که 35.6 درصد از شاغلین 15ساله و بیش‌تر، 49ساعت و بیش‌تر در هفته کار کرده‌اند.

9.5درصد از جمعیت کشور یعنی حدود 2میلیون و 229هزار و 502 نفر در زمستان 1401 دارای اشتغال ناقص بوده اند که این سهم درزمستان 1400 حدود 10.7 درصد یعنی حدود 2میلیون و 487 هزار و 142 نفر بوده است.

به گزارش تسنیم، با توجه به اینکه در ماده 51قانون کار، صراحتاً عنوان شده مجموع ساعات کار مشمول این قانون در هر هفته نباید از 44ساعت تجاوز کند، بنابراین غالب کارفرمایان شاغلان ناقص، به این تفسیر که حداقل ساعت کار در هفته باید 44ساعت باشد، از ارائه خدمات و مزایای قانون کار و تأمین اجتماعی به نیروی کار خود سر باز می‌زنند.