به گزارش مردم فردا،عادل غلامی در خصوص گزینه مناسب برای سرمربیگری تیم ملی والیبال ایران اظهار کرد: والیبال در کشور ما بر پایه تکنیک است و چندان قدرتی نیست. از آنجایی که بر پایه تاکتیک می‌توانیم کار گروهی موفقی داشته باشیم، مربیانی که از ایتالیا و آرژانتین هستند بیشتر به درد ایران می‌خورند تا مربیان بلوک شرق که بیشتر بر پایه قدرت کار می‌کنند.
او با تاکید بر اینکه مربیان بلوک شرقی خیلی نمی‌توانند گزینه‌های خوبی برای سرمربیگری تیم ملی ایران باشند، عنوان کرد: خولیو ولاسکو به دلیل اینکه شناخت کافی از والیبال ایران دارد و والیبال‌دوستان و مردم از نظر ذهنی او را قبول دارند بهترین گزینه است و می‌تواند روند نزولی والیبال را به صعودی تغییر دهد، اما بعید است که ایشان پیشنهاد سرمربیگری یا مشاور تیم ملی بودن را قبول کنند.
وی ادامه داد: در میان گزینه‌های مطرح شده ولادیمیر آلکنو مربی پرآوازه‌ای است و با اینکه متعلق به بلوک شرق است اما با وجود شخصی چون تتلو مطمئنا حضورش می‌تواند اتفاقات خوبی را برای والیبال رقم بزند.
غلامی درباره دیگر گزینه‌های مطرح شده برای هدایت تیم ملی والیبال ایران گفت: لورنزو بلنجینی، سرمربی ایتالیایی، هم بسیار صاحب سبک است و ویتال هاینن هم می‌تواند یکی از گزینه‌های اصلی باشد؛ بالاخره این سرمربی در بخش تاکتیک بسیار قوی است.
مدافع میانی سابق تیم ملی تاکید کرد: با توجه به نتایجی که تیم ملی در مسابقات انتخابی المپیک و تورنمت‌های پیشین گرفت المپیک 2024 پاریس را از دست داده‌ایم و باید برنامه‌ریزی ما به سمتی باشد که در المپیک 2028 تیمی داشته باشیم که موفق به کسب سهمیه شود و عملکرد خوبی داشته باشد.
وی افزود: در یک یا دو سال ابتدایی که سرمربی خارجی هدایت تیم ملی ایران را برعهده می‌گیرد، چندان به فکر نتیجه نباشیم. تیم ملی تنها در صورت معجزه می‌تواند سهمیه المپیک 2024 را از آن خود کند و باید روند انتخاب و دعوت از بازیکنان با تفکر حضور در المپیک 2028 باشد.
غلامی ایجاد تغییرات در والیبال را منوط به استفاده از نسل طلایی دانست و گفت: باید فضا برای حضور این نسل طلایی فراهم شود تا در لیگ به عنوان سرمربی تیم‌های باشگاهی حضور داشته باشند و در کنار سرمربی تیم ملی قرار بگیرند تا در 10 سال آینده حداقل 5 مربی خوب داشته باشیم که خودشان شخصیت‌های بزرگی در ورزش بودند و این شخصیت را به بازیکنان نسل آینده انتقال دهند.
او در پایان گفت: همان‌طور که در ایتالیا این اتفاق افتاد و در دهه 90 بسیاری از بازیکنان بزرگ در کنار تیم‌های باشگاهی کار کردند و حالا تبدیل به مربیان خوبی شده‌اند. وینیارسکی و گربیچ از جمله بازیکنان بزرگی بودند که حالا با مدیریت متفاوت باعث تغییر در والیبال کشور خود شده‌اند. مسلما بازیکنان بزرگ می‌توانند مربیان خوبی باشند به شرط آن که فضا برایشان فراهم باشد. با رابطه و تماس مسئول و… نمی‌توان تبدیل به سرمربی خوب شد و در صورت استفاده از این افراد غیروالیبالی، پیشرفتی در ورزش نخواهیم داشت. اگر از تمام ظرفیت‌های نسل طلایی در همه ابعاد استفاده کنیم حاصل آن را در آینده والیبال خواهیم دید.
دریافت صفحه با کد QR