حضور دولت‌ها در بازار ارزهای دیجیتال با معرفی رمزارزهای ملی و استیبل‌کوین‌های دولتی، تحولی بزرگ در نظام مالی جهانی به شمار می‌آید که حتی می‌تواند تجربه جدید از خرید و فروش ارز دیجیتال را نیز برای کاربران رقم بزند. این حرکت به دولت‌ها این امکان را می‌دهد که کنترل بیشتری بر روی اقتصاد دیجیتال داشته باشند و در عین حال، امنیت مالی را برای شهروندان خود فراهم کنند. رمزارزهای ملی می‌توانند به عنوان ابزاری برای تسهیل تراکنش‌ها و کاهش هزینه‌های انتقال پول در داخل و خارج از مرزها عمل کنند.

البته از سوی دیگر، این حضور می‌تواند چالش‌هایی نیز به همراه داشته باشد. نگرانی‌هایی درباره حریم خصوصی کاربران و احتمال نظارت بیش از حد دولت‌ها بر تراکنش‌های مالی وجود دارد. همچنین، ادغام رمزارزهای ملی در نظام مالی موجود ممکن است به تغییراتی در قوانین و مقررات مالی منجر شود که باید به دقت مدیریت شود. به طور کلی، تحولات ناشی از معرفی این رمزارزها می‌تواند آینده‌ای نوین برای سیستم‌های مالی جهانی به ارمغان آورد.

موضوع رمز ارزهای ملی (CBDC) یکی از داغ‌ترین مباحث در دنیای مالی و فناوری است. این ارزها به‌طور رسمی توسط دولت‌ها و بانک‌های مرکزی صادر می‌شوند و هدف آن‌ها تقویت نظام مالی کشور و تسهیل تراکنش‌هاست. درباره این رمز ارزها شایعات زیادی وجود دارد.

کنترل کامل دولت: یکی از شایعات رایج این است که رمز ارزهای ملی به دولت‌ها این امکان را می‌دهند که کنترل کاملی بر دارایی‌های مالی افراد داشته باشند. در حالی که دولت‌ها می‌توانند نظارت بیشتری داشته باشند، هدف اصلی این ارزها ارتقاء شفافیت و کاهش هزینه‌های تراکنش است.

جایگزینی ارزهای دیجیتال: برخی بر این باورند که با ورود رمز ارزهای ملی، ارزهای دیجیتال خصوصی مانند بیت‌کوین و اتریوم به حاشیه خواهند رفت. اما واقعیت این است که CBDCها می‌توانند مکمل این ارزها باشند و نه جایگزین آن‌ها.

حضور استیبل کوین‌های ملی می‌تواند مزایای متعددی به همراه داشته باشد.

ثبات قیمت: استیبل کوین‌های ملی معمولاً به ارزهای رایج یا دارایی‌های پایدار متصل هستند، که این امر می‌تواند به ثبات قیمت در تراکنش‌ها کمک کند و نوسانات شدید بازار را کاهش دهد.

تسهیل تراکنش‌ها: استفاده از استیبل کوین‌های ملی می‌تواند تراکنش‌ها را سریع‌تر و ارزان‌تر کند. این امر به ویژه در تراکنش‌های بین‌المللی می‌تواند به کاهش هزینه‌ها و زمان پردازش کمک کند.

دسترسی مالی: استیبل کوین‌های ملی می‌توانند به افراد بدون دسترسی به خدمات بانکی سنتی امکان دسترسی به ارز دیجیتال و خدمات مالی را بدهند، که این امر می‌تواند به افزایش شمول مالی کمک کند.

کاهش هزینه‌های انتقال: با استفاده از استیبل کوین‌های ملی، هزینه‌های انتقال پول به طرز قابل توجهی کاهش می‌یابد، به‌خصوص برای افراد و کسب‌وکارها که به صورت بین‌المللی کار می‌کنند.

حفظ حریم خصوصی: در مقایسه با تراکنش‌های سنتی، استیبل کوین‌ها می‌توانند سطحی بالاتری از حریم خصوصی را در اختیار کاربران قرار دهند.
حفاظت در برابر تورم: در کشورهایی با نرخ‌های تورم بالا، استیبل کوین‌های ملی می‌توانند به عنوان یک ابزار محافظتی برای حفظ ارزش دارایی‌ها عمل کنند.

شفافیت و امنیت: استفاده از فناوری بلاکچین برای ایجاد استیبل کوین‌های ملی می‌تواند به افزایش شفافیت و امنیت تراکنش‌ها کمک کند و تقلب و فساد مالی را کاهش دهد.

کنترل مرکزی: استیبل کوین‌های ملی معمولاً تحت کنترل دولت‌ها و بانک‌های مرکزی قرار دارند. این کنترل می‌تواند منجر به نگرانی‌هایی درباره حریم خصوصی و نظارت دولت بر معاملات مالی افراد شود.

نوسانات نرخ ارز: اگرچه استیبل کوین‌ها به دلار یا سایر ارزهای پایدار مرتبط هستند، اما نوسانات در نرخ ارز ملی می‌تواند به ارزش استیبل کوین آسیب برساند. این موضوع ممکن است اعتماد سرمایه‌گذاران را تحت تأثیر قرار دهد.

تأثیرات اقتصادی: راه‌اندازی استیبل کوین‌های ملی می‌تواند تأثیرات قابل توجهی بر سیاست‌های پولی و اقتصادی کشور داشته باشد. این موضوع ممکن است به عدم قطعیت در بازارها و تأثیرات منفی بر اقتصاد منجر شود.

چالش‌های فنی: استیبل کوین‌ها نیاز به زیرساخت‌های فنی پیشرفته دارند. هر گونه نقص یا حمله سایبری می‌تواند به از دست رفتن سرمایه و اعتبار این سیستم‌ها منجر شود.

پذیرش عمومی: برای اینکه استیبل کوین‌های ملی موفق باشند، باید توسط مردم و کسب‌وکارها پذیرفته شوند. این پذیرش ممکن است زمان‌بر باشد و نیاز به فرهنگ‌سازی و آموزش دارد.

این معایب می‌توانند بر روی موفقیت و پذیرش استیبل کوین‌های ملی تأثیرگذار باشند و لازم است که تصمیم‌گیرندگان به آن‌ها توجه کنند.