به گزارش مردم فردا،روز گذشته پیمان جبلی، رئیس رسانه‌ ملی در حاشیه مراسم یادبود زنده‌یاد نادر طالب‌زاده، در پاسخ به سوالی درباره تردیدها درباره حضور سروش صحت در فصل جدید «کتاب باز» و اینکه این گمانه‌زنی‌ها شائبه ممنوع‌الکاری وی را ایجاد کرده است، گفت: چیزی به نام ممنوع‌الکاری در صداوسیما وجود ندارد، برنامه‌ها تغییر می‌کند و تهیه‌کننده تشخیص می‌دهد که با تیم جدید کار کند.
به گفته وی، می‌توان از افراد در جایگاه‌های مختلف و در برنامه‌های مختلف استفاده کرد و هر کسی در جایگاه خودش، در جایگاهی که مناسب است با تشخیص تهیه‌کننده و مدیرگروه و مدیر شبکه مشغول به کار می‌شود. ما چیزی به نام ممنوع‌الکاری به آن مفهوم که در رسانه‌ها بیان شده است نداریم.
ما در این مطلب قصد داریم برخی از اسامی‌ای که به طور تلویحی ممنوع‌الکار شده‌اند را یادآوری کنیم.

من از ارادتمندان ابی هستم. این جمله را محمدرضا حیاتی گفت. در گفتگویی دو نفره. وقتی که مجری انتظار داشت تمام قد پشت محسن چاوشی را بگیرد و به همسر خواننده آن‌ور آبی بتازد. محمدرضا حیاتی، اما صدای ابی را صدای سال‌ها خاطره خواند که هنوز هم بعد از پنجاه سال ترانه‌های قبل از انقلابش را گوش می‌دهد و لذت می‌برد. حیاتی که گویا از علت درگیری دوخواننده بی‌خبر بود، گفت که صدای چاوشی و سبکش را هم دوست دارد. مخصوصا ترانه‌هایی که برای تیتراژ فیلم‌ها خوانده است.
ابراز علاقه حیاتی به ابی که خواننده لس‌آنجلسی است در عرف صدا و سیما نمی‌گنجید. از این رو پس از مصاحبه با محمدرضا حیاتی، مجری و گوینده خبر تلویزیون، تماس گرفتند که تا اطلاع ثانوی به سازمان نرود.

عادل فردوسی‌پور دیگر مجری توانمند تلویزیون بود که پس از ۲۰ سال اجرای برنامه نود در تاریخ ۲۰ اسفند ۱۳۹۷ و پس از بالاگرفتن شعله‌های اختلاف میان او و علی فروغی، مدیر جوان و تازه‌کار شبکه سه، از تلویزیون کنار گذاشته شد، اما مدیر روابط عمومی شبکه سوم سیما دلیل حذف عادل فردوسی‌پور را این‌چنین برشمرد: با عنایت به رفتار غیرحرفه‌ای تهیه‌کننده و مجری برنامه نود و همچنین استمرار رفتار خارج از عرف ایشان در مصاحبه خلاف ابلاغ گروه ورزش، برنامه مذکور پخش نخواهد شد.

بسیاری دلیل ممنوع‌التصویری‌اش را فعالیت‌های سیاسی او در دوران انتخابات 88 در کمپین یکی از نامزدها می‌دانند؛ اما از سویی در آن زمان بیش از یک سال بود که یحیوی هیچ برنامه‌ای در سیما نداشت. عده‌ای دیگر هم حضور یکی از چهره‌های سیاسی روی آنتن زنده برنامه او را دلیل ممنوعیت تصویری‌اش می‌دانند و گویا حضور آن چهره چندان به مذاق مدیران سیما خوش نیامده بود. ممنوعیت تصویری او البته تدریجی بود. یحیوی از میرحسین موسوی حمایت کرد و مجری بعضی از مراسم‌های این نامزد انتخاباتی بود و هرازچندگاهی سخنانی علیه دولت نهم و محمود احمدی‌نژاد می‌گفت؛ از جمله آنکه اظهار کرد: «مردم ایران هوشیارتر از آن هستند که از یک سوراخ دو بار گزیده شوند» یا «آقای موسوی در صورت پیروزی تلاش دارند تا اگر نفت را بر سر سفره مردم نمی‌برند، لااقل نان را ببرند». او اکنون در کار بازیگری و تئاتر مشغول است.

از خان هفتم مجریان که گذشتیم به مرحله ای می‌رسیم که هنوز کسی نمی‌داند که چرا و به چه علت باید این اتفاق بیفتد و مجری توانمندی مثل ژِیلا صادقی باید از دور اجرا خارج شود. خودش هم علت را نمی‌داند و وقتی از او می‌پرسیم که علتش چه بوده است فقط در پاسخ لبخندی می‌زند و شانه بالا می‌اندازد. گرچه از این شانه بالا انداختن‌ها در صدا و سیمای ضرغامی زیاد دیده‌ایم. اجرای متفاوتی را برای بانوان عرصه اجرا با خود به همراه آورد. هنوز هم ما نمی‌دانیم که چرا در تلویزیون اجرا ندارد. گاهی عدم حضور او را به تبلیغی که در آن حضور داشت نسبت می‌دهند و گاهی هم سکوت می‌کنند ولی کاملا مشخص است که غرض ورزی‌های شخصی در این ممنوعیت دخیل بوده است. 

فرزاد حسنی هم بعد از گفت‌وگو با سردار رادان در برنامه کوله‌پشتی و سؤالات بی‌پرده‌ای که از رئیس پلیس وقت تهران پرسید، این سؤالات به مذاق خیلی از مسئولان خوش نیامد و همین موجب شد که در همین برنامه عذر او را بخواهند. در بخشی از این مصاحبه، مجری برنامه از رئیس پلیس تهران پرسید که آیا فیلمی را دیده ‌است که در آن نشان داده می‌شود مأموران نیروی انتظامی با کتک و لگد دختری را به داخل ماشین پلیس پرت می‌کنند؟ پاسخ احمدرضا رادان به این پرسش منفی بود. حسنی که قرار بود طی دو شب میزبان سردار رادان باشد، پس از اجرای برنامه دوم از کار کنار گذشته شد و جایش را به امیرحسین مدرس داد. 

مشهورترین مجری ممنوع‌التصویر تلویزیون محمود شهریاری است. در مورد ممنوع‌التصویری شهریاری روایت‌های مختلفی هست؛ از لورفتن فیلم انجام حرکات موزونش در یک مجلس عروسی تا آوردن اسم خوانندگان لس‌آنجلسی در برنامه زنده. البته این مجری پرانرژی دفعات زیادی ممنوع‌التصویر شده و هر بار هم دلیل خاص خودش را داشت. 

چهره‌اش به همان مجریان دهه شصتی شباهت داشت که با طمأنینه حرف می‌زنند و حس آرامش را به بیننده القا می‌کنند، اما جمشیدی دو بار درگیر پرونده‌های شکایتی شد که بار دوم ماجرا آن‌قدر بازتاب پیدا کرد که این مجری رادیو و تلویزیون مجبور به خداحافظی رسمی از تلویزیون شد.