داریوش مهرجویی در گفتگو با حامد قریب در شماره تازه ماهنامه تجربه با انتقاد از سانسور در سینمای ایران گفت:«سانسور در سینمای ایران مانند گذشته بوده و هیچ تفاوتی ایجاد نشده است.در واقع همان آدمهای بیسوادی که قبل از انقلاب بودند، بعد از انقلاب نیز آمدند.من برای همه فیلمهایم چه قبل و چه بعد از انقلاب گرفتاری داشتم»
به گزارش مردم فردا،مهرجویی باتاکید براینکه فیلمهایی که بعد از «سنتوری» کار کرده همگی دراعتراض به اتفاقی بود که برای این فیلم رخ داده،درباره عملکرد وزارت ارشاد گفت:«متاسفانه شاهدیم که هیات نظارت وزارت ارشاد ازفیلمهای درِپیت خوشش میآید.شخصا فیلمهایی در سینما دیدم که از نظر اخلاق جامعه افتضاح است امابا این وجود جلوی هیچکدام آنها را نمیگیرند.اما به فیلم من که میرسند چون متوجه آن نمیشوند و شعور فهمیدن آن را ندارند، جلوی آن را میگیرند.این گرفتاری ماست.»
مهرجویی درباره ویدیوهایی که از او در فضای مجازی منتشرشده گفت: به قدری من را فحش دادند که حد نداشت.واقعا این سوال برایم پیش آمد که مگر میشود یک روز فرشته باشی و روز دیگر اهرمن؟روز قبل اینقدر من را تشویق کردید و روز بعد تا این اندازه فحش دادید.من در آن ویدیو دوم حرفهای دیگری هم زده بودم ولی همه را کات کرده بودن و فقط یک بخشی که دلشان میخواست را پخش کردند.آنها واقعا بازجو بودند؛ من هم بعد از آن،توضیحات خودم را دادم که باباجان اینطور نبود؛ ویدیو را با بازجویی از من گرفتند وسانسور شده بیرون دادند تا من را خراب کنند.»
این کارگردان درباره تصویری که در«لامینور»از ممنوعیت موسیقی خانمها ارائه داده گفت:«خودم یک دختر ۱۶، ۱۷ ساله دارم و میدانم مهمترین خواسته دخترهای جوان امروزی این بوده که نفس بکشند تا بتوانند خودی نشان دهند. مورد استثمارترین موجودات جامعه ما زنها هستند. چون مرتبا در جامعه سرکوب میشوند. در جامعه آدمهای مختلف را میبینیم که در حال استثمار شدن هستند؛ همچنین میبینیم که مشخصا چقدر به خانمها ظلم میشود. بنابراین باتوجه به این موضوع دلم میخواهد استثمار خانمها را نشان دهم. دوست دارم مانند فیلم «لامینور» آزادی آنها را بشکافیم تا نشان دهم که بالاخره آنها میتوانند جلوی مردها بایستند. اصلا برایم مهم نیست که به خاطر این موضوع جلوی فیلم را بگیرند و یا بگویند خوب یا بد است. در واقع این مسئله مهمی است که دوست دارم بیان شود.