به گزارش مردم فردا،استاد پشنگ کامکار درباره این اثر نوشته است: «سنتور، سازی زهی‌کوبه‌ای است، اجرای آواز با این ساز آسان نیست، با امکانات محدودِ ساز سنتور اجرای انواع تحریرها و همچنین غلت، مالش و ظرایف دیگر موسیقیِ آوازی کاری پیچیده‌ است. با دو مضراب و بدون استفاده از حس لامسه بر روی سیم‌های ساز نمی‌توان به راحتی، امکاناتی که دیگر سازهای زهی‌زخمه‌ای و زهی-آرشه‌ای دارند را اجرا کرد همچنین اجرای ویبراسیون به شکل صحیح در توالی مضراب‌ها امکان پذیر نیست.
از دیگر پیچیدگی‌های اجرای موسیقی مترآزاد (آوازی) با ساز سنتور، محدودیت کوک را می‌توان نام برد که معمولاً بعد از اجرای چند گوشهٔ اصلی باید از دیگر گوشه‌ها صرف نظر کرد.
به دلایل ذکر شده نوازندگان سنتور باید بیشتر از دیگر نوازندگان سایر سازها و حتی آوازخوانان تبحر در بسط و گسترشِ یک گوشه را به دست آورند، به صورتی که بتوانند با اجرای دو یا سه گوشه، بداهه‌نوازی‌ِ متنوعی با زمان کافی داشته باشند.
امیرحسین رئوفی نوازندهٔ توانمند سنتور، در این بداهه‌نوازی، با سنتور دوازده خرک (که در گذشته بیشتر معمول بوده است)، با استفادهٔ مناسب از خرک‌های دهم، یازدهم و دوازدهم و همچنین پوزیسیون چهارم سنتور (پشت خرک‌های زرد) اجرای بسیار خوبی ارائه داده است.
وی در این تکنوازیِ نوا، گوشه‌های اصلی و گوشه‌های دارای مقام متفاوت را با جمله‌بندی و تحریرهای متنوع و منطقی در نواختی متعّهد به ردیف، بسیار خوب اجرا و ارائه کرده است.
برای ایشان و تمام فرزندان سنتورنوازی ایران‌زمین که در حفظ و اعتلای سنتور و سنتورنوازی تلاش می‌کنند آرزوی موفقیت دارم.»
این اجرا در یک نشست و بدون ویرایش‌های دیجیتال در خرداد 1394 توسط مؤلف ضبط خصوصی شده‌است که اکنون پس از گذشت هفت سال به صورت دیجیتال از طریق سامانه بیپ تونز منتشر می‌شود.