فصل ۹۲-۹۱ آخرین فصلی بود که لیگ هجده تیمی برگزار شد. در آن فصل استقلال با ۶۷ امتیاز قهرمانی را به دست آورد. از آن سال به بعد یعنی به مدت ۸ سال و تا پایان لیگ بیستم و در لیگ شانزده تیمی هر باشگاهی که توانست به بیش از ۶۰ امتیاز برسد جام قهرمانی را هم به خانه برد. این رویه تنها یک مثال نقض دارد و آن‌هم مربوط می‌شود به فصل ۱۴۰۰-۱۳۹۹ که سپاهان ۶۵ امتیاز دشت کرد ولی پشت سر پرسپولیس ۶۷ امتیازی به مقام نایب‌قهرمانی رسید.
تاریخ انتشار :دوشنبه ۱۶ خرداد ۱۴۰۱ ساعت ۱۷:۲۰
۰
به گزارش مردم فردا،از گزاره قبلی می‌توان نتیجه گرفت که کسب ۶۰ امتیاز به بالا یعنی متوسط کسب مثبت دو امتیاز برای هر بازی و بیشتر یک عملکرد قابل توجه در لیگ ایران با همه پیچیدگی‌هایش به حساب می‌آید. بیشتر مربیانی که می‌خواهند برای کسب عنوان قهرمانی بجنگند همین هدف‌گذاری را در ابتدای لیگ در نظر می‌گیرند. این به عنوان طرح کلی برای رسیدن به بالاترین رتبه در کنار جزییاتی که در طول فصل اتفاق می‌افتد نتیجه نهایی را رقم می‌زند.
پرسپولیس با وجود همه انتقاداتی که برخی کارشناسان و عموما هواداران به سرمربی و کادرفنی تیم وارد می‌کنند، در این فصل موفق شد رکورد کسب بیش از ۶۰ امتیاز را دشت کند اما نتوانست به مقام قهرمانی برسد. دلیلش هم یک اتفاق مشخص است: حضور تیمی که بهتر نتیجه گرفت.
این وضعیت به‌طور مرتب در لیگ‌های دیگر هم اتفاق می‌افتد. زمانی که مورینیو برای اولین‌بار روی نیمکت چلسی نشست با کسب ۹۵ امتیاز قهرمان شد. این قهرمانی در فصل ۲۰۰۵-۲۰۰۴ به دست آمد و در همان فصل آرسنال و یونایتد با ۸۳ و ۷۷ امتیاز دوم و سوم شدند. فصل بعد چلسی باز هم با بیش از ۹۰ امتیاز قهرمان شد و یونایتد و آرسنال با ۸۳ و ۸۲ امتیاز دوم و سوم شدند. همان زمان کارشناسان و رسانه‌های انگلیس می‌گفتند شیاطین سرخ و توپچی‌ها طبق روال هر فصل نتیجه گرفتند اما این چلسی است که سطح جدیدی به لیگ وارد کرده است.
چنین وضعیتی هنوز هم در لیگ برتر انگلیس وجود دارد. تا چند سال پیش رسیدن به مجموع ۹۰ امتیاز به بالا به معنای تضمین صددرصدی کسب عنوان قهرمانی بود تا اینکه گواردیولا آمد و این رویه را عوض کرد. به شکلی که لیورپول یورگن کلوپ دو بار توانست بیش از ۹۰ امتیاز کسب کند ولی دستش از جام کوتاه ماند. چرا؟ نه به این خاطر که لیورپول فاجعه بوده بلکه به این دلیل که یک تیم عملکرد بهتری داشته.
استقلال در فصل گذشته کاری کرد که مورینیو هنگام ورود به انگلیس انجام داد. همان کاری که گواردیولا در سیتی انجام می‌دهد. این تیم موفق شد سطح لیگ را بالا ببرد به شکلی که پرسپولیس با کسب احتمالا ۶۳ امتیاز زیر فشار شدید قرار گرفته و هواداران این تیم تصور می‌کنند کادرفنی ناموفق عمل کرده است. در حالی که پرسپولیس وضعیتی کاملا مشابه لیورپول دارد. آنها کاری که معمولا برای قهرمانی نیاز بود را تا حد زیادی انجام دادند ولی از شانس بدشان امسال با رقیب سرسخت‌تری روبرو بودند. اینکه استقلال موفق شده با عملکرد خودش نه تنها رقیب را از کسب عنوان قهرمانی دور کند که توانسته آنها را با وجود نتیجه‌گیری مطلوب‌شان به یک بازنده تمام‌عیار در پیش چشمان هواداران این تیم تبدیل کند به نوعی موفقیت مضاعف به حساب می‌آید.
آیا استقلال می‌تواند همین سطح را در فصل بعدی هم حفظ کند؟ با توجه به تغییر و تحول در این باشگاه بعید به نظر می‌رسد. حتی اگر خود مجیدی هم در جمع این تیم می‌ماند کسب عنوان قهرمانی با بیشترین امتیاز ممکن و بدون باخت کار بسیار سختی به نظر می‌رسید. بنابراین احتمالا در فصل بعد دوباره قهرمان لیگ با همان فرمول عبور از ۶۰ امتیاز و احتمالا با امتیازی بین ۶۳ تا ۶۵ امتیاز جام قهرمانی را بالای سر خواهد برد.
در چنین شرایطی ترند ساختن از هشتگ اخراج سرمربی پرسپولیس و کادر فنی‌اش نه تنها منطقی نیست که قرابتی با واقعیت‌های فوتبال ندارد. همان‌طورکه نتیجه گاهی می‌تواند همه اشتباهات را جبران کند، می‌تواند در مواقعی موفقیت‌ها را نیز کمرنگ جلوه بدهد.
پرسپولیس با وجود همه انتقاداتی که برخی کارشناسان و عموما هواداران به سرمربی و کادرفنی تیم وارد می‌کنند، در این فصل موفق شد رکورد کسب بیش از ۶۰ امتیاز را دشت کند اما نتوانست به مقام قهرمانی برسد. دلیلش هم یک اتفاق مشخص است: حضور تیمی که بهتر نتیجه گرفت.
این وضعیت به‌طور مرتب در لیگ‌های دیگر هم اتفاق می‌افتد. زمانی که مورینیو برای اولین‌بار روی نیمکت چلسی نشست با کسب ۹۵ امتیاز قهرمان شد. این قهرمانی در فصل ۲۰۰۵-۲۰۰۴ به دست آمد و در همان فصل آرسنال و یونایتد با ۸۳ و ۷۷ امتیاز دوم و سوم شدند. فصل بعد چلسی باز هم با بیش از ۹۰ امتیاز قهرمان شد و یونایتد و آرسنال با ۸۳ و ۸۲ امتیاز دوم و سوم شدند. همان زمان کارشناسان و رسانه‌های انگلیس می‌گفتند شیاطین سرخ و توپچی‌ها طبق روال هر فصل نتیجه گرفتند اما این چلسی است که سطح جدیدی به لیگ وارد کرده است.
چنین وضعیتی هنوز هم در لیگ برتر انگلیس وجود دارد. تا چند سال پیش رسیدن به مجموع ۹۰ امتیاز به بالا به معنای تضمین صددرصدی کسب عنوان قهرمانی بود تا اینکه گواردیولا آمد و این رویه را عوض کرد. به شکلی که لیورپول یورگن کلوپ دو بار توانست بیش از ۹۰ امتیاز کسب کند ولی دستش از جام کوتاه ماند. چرا؟ نه به این خاطر که لیورپول فاجعه بوده بلکه به این دلیل که یک تیم عملکرد بهتری داشته.
استقلال در فصل گذشته کاری کرد که مورینیو هنگام ورود به انگلیس انجام داد. همان کاری که گواردیولا در سیتی انجام می‌دهد. این تیم موفق شد سطح لیگ را بالا ببرد به شکلی که پرسپولیس با کسب احتمالا ۶۳ امتیاز زیر فشار شدید قرار گرفته و هواداران این تیم تصور می‌کنند کادرفنی ناموفق عمل کرده است. در حالی که پرسپولیس وضعیتی کاملا مشابه لیورپول دارد. آنها کاری که معمولا برای قهرمانی نیاز بود را تا حد زیادی انجام دادند ولی از شانس بدشان امسال با رقیب سرسخت‌تری روبرو بودند. اینکه استقلال موفق شده با عملکرد خودش نه تنها رقیب را از کسب عنوان قهرمانی دور کند که توانسته آنها را با وجود نتیجه‌گیری مطلوب‌شان به یک بازنده تمام‌عیار در پیش چشمان هواداران این تیم تبدیل کند به نوعی موفقیت مضاعف به حساب می‌آید.
آیا استقلال می‌تواند همین سطح را در فصل بعدی هم حفظ کند؟ با توجه به تغییر و تحول در این باشگاه بعید به نظر می‌رسد. حتی اگر خود مجیدی هم در جمع این تیم می‌ماند کسب عنوان قهرمانی با بیشترین امتیاز ممکن و بدون باخت کار بسیار سختی به نظر می‌رسید. بنابراین احتمالا در فصل بعد دوباره قهرمان لیگ با همان فرمول عبور از ۶۰ امتیاز و احتمالا با امتیازی بین ۶۳ تا ۶۵ امتیاز جام قهرمانی را بالای سر خواهد برد.
در چنین شرایطی ترند ساختن از هشتگ اخراج سرمربی پرسپولیس و کادر فنی‌اش نه تنها منطقی نیست که قرابتی با واقعیت‌های فوتبال ندارد. همان‌طورکه نتیجه گاهی می‌تواند همه اشتباهات را جبران کند، می‌تواند در مواقعی موفقیت‌ها را نیز کمرنگ جلوه بدهد.
mardomefarda.ir/vdcf.0dciw6dmygiaw.html
منبع : اعتماد
