بازگشت تیم‌ملی به تنظیمات کارخانه!

به گزارش مردم فردا،والیبال ابران که با دور اندیشی و برنامه ریزی درست محمدرضا یزدانی خرم، رییس فقید فدراسیون و استخدام مربیان بزرگ خارجی توانسته بود تا جمع چهار تیم برتر دنیا پیش  رفته و طی یک دهه اخیر همواره از تیم های مهم و قدرتمند جهان باشد،‌ حالا با کادر فنی داخلی و جوان گرایی اعمال شده به قدری ضعیف شده است که برابر حریفان نه چندان مطرحی همچون هلند، ژاپن و بلغارستان سه بر صفر بازنده می شود! بلغارستانی که با چهار شکست به استقبال تیم ما در بازی پنجم آمده بود.
اگرچه مصدومیت برخی نفرات شاخص تیم فعلی و همچنین کنار رفتن و یا بیرون ماندن ستاره های نسل طلایی والیبال ایران در رقم خوردن این نتایج کاملا تاثیر گذار بوده است اما ضعیف شدن با هیچ استدلالی قابل توجیه نیست. تیمی که تا همین اواخر و به رغم غیبت بعضی از نفرات اصلی و شاخص خود همچنان در مسیر موفقیت گام برداشته و با تلفیقی از جوانان و با تجربه ها می درخشید چرا باید امروز زنگ تفریح حریفان درجه دو شود؟!
برای شکل گیری این رشته و مدعی جهانی شدن آن هزینه و زحمت زیادی صرف شده و هماوردی با تیم های بزرگی همچون روسیه، برزیل، فرانسه، آمریکا، لهستان، ایتالیا و ... بارها و بارها شکست دادن این غول های عرصه توپ و تور به آسانی میسر نشده است. اینکه به بهانه جوان گرایی و ایرانی سازی کادر فنی موقعیت ممتاز جهانی مان را با خطر جدی مواجه ساخته ایم چیزی جز بی تدبیری و خود زنی نیست.
والیبالی که با عبور از تفکرات پوسیده و منقضی شده مربیان داخلی همچون مصطفی کارخانه و ... آسیا را برای خود کوچک می دید و رویای رسیدن به سکوی المپیک را در سر می پروراند، حالا به دوران ماقبل ولاسکو بازگشته و دوران سروری اش در آسیا  با شکست مفتضحانه مقابل ژاپن هم به پایان رسیده است.
برای علاقمندان به والیبال یک نام همیشه با علامت تعجب و سوال همراه بوده است. کسی که امروز سرگروه ایران است اما کماکان از بی تجربگی رنج می برد! به جرات می توان گفت پای بسیاری از ناکامی های سال های اخیر ما را میلاد عبادی پور امضا کرده است. او در لیگ های جهانی قبلی و المپیک توکیو عملکردی فاجعه بار داشت اما در کمال تعجب نه تنها بابت این نمایش نومید کننده مواخذه نشده که به عنوان کاپیتان تیم ملی هم انتخاب شده است!‌ این یعنی سپردن رهبری تیم در داخل زمین به یک بازیکن پر اشتباه که یقینا روی عملکرد سایر بازیکنان هم تاثیر منفی خواهد گذاشت. بی جایگزین بودن این بازیکن ابهام بزرگی است که اهل فن باید دلیل آن را اعلام کنند!
این تیم با همه اشکالاتی که دارد هنوز هم می‌تواند درخشان ظاهر شود. صرف نظر از عبادی پور که با حضوری مستمر و نزدیک به ده ساله در تیم ملی باز هم آن پختگی و تجربه را در بازی اش نمی بینیم و حتی سر مربی تیم ملی را بر آن داشت تا در دیدار با بلغارستان او را از ترکیب ابتدایی کنار بگذارد، مابقی جوانان مستعد و کار آمدی هستند که کافی است طریقه بازی گرفتن از آنها را بدانیم. بازیکنانی مثل صابر کاظمی، امیرحسین اسفندیار، امیر حسین توخته، امین اسماعیل نژاد، مهدی جلوه، حضرت پور، موذن، محمد طاهر وادی، جواد کریمی، میثم صالحی،رضا عابدینی، پوریا  یلی، بردیا سعادت و ... این شایستگی را دارند که جانشین بازیکنان بزرگی مثل سعید‌معروف، سید محمد موسوی، امیر غفور، شهرام محمودی، فرهاد قائمی و ...شوند.
تغییر نسل اگرچه لاجرم و ناگزیر است اما باید با درایت و هوشمندی صورت گیرد.‌ چنین تصمیم بزرگی مستلزم به کارگیری مربیان ممتاز خارجی است. نفراتی که بیایند و نسل سازی کنند. یکی که چهره ای تازه و با طراوت به تیم ملی والیبال ما ببخشد. بهروز عطایی با کارنامه موفق در عرصه باشگاهی و همه ویژگی های مثبت و قابل قبولی که دارد، فاقد فاکتور های تعریف شده و مشخص در این زمینه است. ما هنوز هم به مربیان مجرب خارجی نیاز داریم. حیف است رشته ای که سال‌های سال افتخار و اعتبار ورزش های گروهی ایران بوده و مردم را حتی نیمه های شب برای تماشای مسابقاتش بیدار و پای گیرنده ها نشانده است به سرنوشت تلخی که برایش نوشته اند دچار شود. اگر از همین امروز فکری برای تغییر مسیر رو به سقوط والیبال اندیشیده نشود، دیری نخواهد پایید که دیگر اثری از آن را در تورنمنت های بزرگ جهانی یافت نکنید.