- آخر آقا اینجا هر فصلش زمستونه، ما چطور چیزی رو که ندیده ایم تفسیر کنیم؟

-راست میگن؛ اینجا اگر یک روزش برف نیاد عجیبه. زمستون! زمستون ! زمستون. اطرافت همش سفیده، اگر هم در فصل پاییز باشیم نمیشه تشخیص داد؛ چون درختان اینجا همیشه سبز هستند.  بارون اینجا  تگرگه. سوز پاییزی اینجا طوفانه؛ پس نمیشه انتظار داشت این بچه ها از پاییز چیز زیادی بدونن. چه کسی فکر می کرد من بیام اینجا تا درس بدم؟ آیا این محرومیت حساب می شود؟ آیا این مردم، این بچه ها، واقعا از داشتن سه فصل سال محرو اند؟ این خیلی سخت به نظر می رسد. هر چند برای کسانی که تا کنون آن را به طور مستمر تجربه نکرده باشند هم چیز سختی نیست. اگر به کسی  در طول زندگی اش فقط نان و پنیر بدهیم ؛چگونه می خواهد طعم لذیذ کباب را بفهمد؟ نان داغ، پنیر داغ!

اما آیا نمی توانند این حس را بچشند؟چرا که نه!  چه کسی جلویشان را خواهد گرفت؟ تا حالا با خود نگفته ایم خب، من در طول زندگی ام این چیزها را تجربه کرده ام. آیا فقط همین ها است؟ آیا فقط یک فصل در سال وجود دارد؟ فقط زمستان؟ یا فقط پاییز        برگ ریزان؟ یافقط بهار و تابستان؟ باید بلند پرواز بود. من به عنوان معلم این بچه ها وظیفه دارم به آنها بیاموزم.چه معادله ی ریاضی باشد ؛چه اینکه یک فصل سال چگونه است.

با فرض اینکه من به دانش آموزان خویش گفتم: فصل پاییز؛ فصلی است که در آن درختان، آرام آرام آماده خواب می‌شوند. باد بهاری زنده می‌کند و باد پاییزی همه چیز را به حالت سکون در می آورد. خِش ِخشِ برگها وقتی روی آنها قدم می زنیم؛ بوی خاک در همان چند لحظه ی اول آغاز باران؛ چه لذتی دارد باران! باید نفسی عمیق بکشیم. فقط مراقب باشیم که یک وقت به جای اکسیژن، ریزگرد تنفس نکنیم.اما؛ شنیدن کی بود مانند دیدن؟
من هر چقدر هم از زیبایی انگشتر الماس بگویم، هر چقدر هم که تخیلات ما قوی باشد، باز هم نمی توانیم به درک کامل برسیم.

باید در زمین سیر کرد. باید کشف شده ها را درک کرد. باید درک شده ها را فهمید. باید فهمیده شده ها را به اشتراک گذاشت. این.......این زمانی است که خواهیم آموخت. این زمانی است که دیگران را مشتاق به جست و جو می کنیم. این زمانی است که زنجیره آموزش کامل می‌شود و این زمانی است که پاییز فهمیده می‌شود. زندگی فهمیده می‌شود.

"استاد پاییز  چه فصل زیبایی به نظر می رسد"