به گزارش
مردم فردا،این آزمایش «مجموعهای از تجربیات تعاملی» است که توسط Google Seed Studio و Map Project Office طراحی شده است. آنها وظیفه داشتند تا «طرحهای مفهومی پیشرفته برای دستگاههای سختافزاری» ارائه دهند.
البته طبق اخبار، این فناوری قرار نیست به یک محصول Made by Google تبدیل شود و این کمپانی تنها مشغول بررسی این مورد است که «فناوری» چطور میتواند در یک خانه هوشمند بدون عاصی کردن کاربر یا استفاده از نورها و صداهای ناخوشایند توجه وی را به یک نوتیفیکیشن جلب کند.
دستگاهها و نوع نوتیفیکیشن در آزمایش گوگل
گوگل با این آزمایش 6 نوع دستگاه و اعلان متفاوت آنها را بررسی کرد:
هوا: با محیط نزدیک به خودش تعامل دارد، جریان هوا مانند برگ گیاهان برای جلب توجه نزدیک اشیاء حرکت میکند.
دکمه یا کلید: ترکیبکننده وزن و صوت جهت ایجاد ارتباط و کنترل، بخش بالایی این دستگاه با چرخش به راست جزئیات بیشتری ارائه میدهد و با چرخش به چپ از میزان جزئیات کاسته میشود، این دستگاه با دریافت اطلاعات رشد میکند و پس از پر شدن صدایی از آن نواخته میشود.
حرکت: شامل چهار میخ یا میله است که مثل یک تقویم یا زمانسنج، با تغییر ارتفاع و حرکت نمایانگر گرافیکی اطلاعات هستند. این میخها به شکل فردی یا جمعی کار میکنند و جهت ایجاد یک ورودی ساده فشرده میشوند.
ریتم: اصوات فراگیر تولید میکند، نوع ملودی نواخته شده نیز منطبق بر نوع اطلاعات خواهد بود که شامل مواردی مثل اهمیت یا اضطراری بودن آن میشود. دست تکان دادن در بالای دستگاه یا برگرداندن آن میتواند صدای وسیله را قطع کند.
سایه: از طریق حرکت سایهاش ارتباط برقرار میکند، این حرکات نشاندهنده وضعیت دستگاه هستند، مانند تنفس آرام در هنگام فعال شدن یا تغییر اندازه در پاسخ به حضور در محیط.
ضربه: این دستگاه برای ایجاد صدا از ضربه زدن روی سطوح بهره میبرد، هرچه قدرت ضربه بیشتر باشد، به معنای اهمیت بیشتر خبر است.
در نهایت میتوان گفت همانطور که اشیاء روزمره راهی مثل حرکت عقربههای ساعت یا سوت کتری را برای مطلع کردن ما پیدا میکنند، «سیگنالهای کوچک» هم مطلع شدن از اخبار را بدون برهم زدن آرامش به انجام میرسانند.