بازگشت دوباره شالکه به رقابت‌های بوندسلیگا با استقبال گسترده‌ای روبرو شده است.
تاریخ انتشار :سه شنبه ۲۰ ارديبهشت ۱۴۰۱ ساعت ۰۶:۰۰
۰
به گزارش مردم فردا،روزنامه بیلد آلمان در استقبال از صعود زودهنگام شالکه و جشن بزرگ در گلزنکرشن مقاله‌ای به قلم آلفرد درکسلر منتشر کرده که درباره احساسی است که پس از این بازگشت زودهنگام در سراسر شهر گسترانده شده است؛ شهری که به گفته نویسنده فقیرترین در آلمان است:
من شالکه هستم! در شالکه و در فاصله چند متری ورزشگاه خانگی این باشگاه متولد شدم. در شالکه بزرگ شدم و همین شد که این باشگاه به صورت ناخودآگاه به عشق اول و همیشگی من تبدیل شد.
من یک عمر طرفدار این تیم سفید و آبی بوده‌ام. زندگی من به همین شکل سپری شده است.
شالکه مثل زندگی واقعی است، با تمامی پستی‌ها و بلندی‌ها. بایرن مونیخ شبیه زندگی واقعی نیست. موفقیت‌های متوالی و متعدد در مقطعی مصنوعی به نظر می‌رسد. چیزی که تقریبا مکانیکی و بدون روح است.
شالکه مثل زندگی واقعی است. شما گریه می‌کنید. دعا می‌کنید. امیدوار می‌مانید. فریاد خوشحالی سر می‌دهید. جشن می‌گیرید و سپس بار دیگر گریه می‌کنید.
ما وقتی در سال 2001 قهرمان آلمان شدیم گریه کردیم و سپس بار دیگر همه چیز به دست بایرن افتاد.
ما حالا فریاد خوشحالی سر داده‌ایم چون توانستیم به لیگ اول برگردیم و به همین دلیل اشک شوق ریختیم. وقتی سال گذشته سقوط کردیم، اشتباهاتی باورنکردنی را مرتکب شدیم. حالا باید مراقب باشیم تا چنین اتفاقی دیگر رخ ندهد.
ما برگشتیم! و هیچ چیز دیگری اهمیت ندارد. آیا این چیزی نیست که همه ما در زندگی واقعی تجربه کرده‌ایم؟ شالکه احساس است! هیجانی که در بدن جریان دارد! فقط بعضی وقت‌هاست که احساسات سریع‌تر از توپ حرکت می‌کنند.
آیا به صورت بازیکنان و هواداران پس از پیروزی برابر سن پائولی و صعود به بوندسلیگا نگاه کردید؟ اثری از حامیان مالی و خوشحالی‌های عجیب و غریب مثل مونیخ به چشم نمی‌خورد. خوشحالی و عشق در صورت آنها مشخص بود.
بعضی افراد در دیگر ورزشگاه‌ها می‌خواندند: شما هرگز قهرمان آلمان نخواهید شد. این آزاردهنده بود. گلزنکرشن فقیرترین شهر در آلمان است. مردم به طور میانگین 16274 یورو در هر سال درآمد دارند. به همین دلیل است که شالکه با 160 هزار عضو تا این حد مهم است. برای این که می‌تواند از آخرین نشانه‌های غرور و افتخار باشد.
حالا روزهای درخشان در پیش است. ما بار دیگر اشک خواهیم ریخت. ما بسیار اشک خواهیم ریخت. ما از همین امروز از این موضوع خبر داریم. چنین اشک‌های ناراحت‌کننده و چنین خوشحالی‌هایی در هیچ جای دیگر دنیا جز شالکه وجود ندارد.
من شالکه هستم! در شالکه و در فاصله چند متری ورزشگاه خانگی این باشگاه متولد شدم. در شالکه بزرگ شدم و همین شد که این باشگاه به صورت ناخودآگاه به عشق اول و همیشگی من تبدیل شد.
من یک عمر طرفدار این تیم سفید و آبی بوده‌ام. زندگی من به همین شکل سپری شده است.
شالکه مثل زندگی واقعی است، با تمامی پستی‌ها و بلندی‌ها. بایرن مونیخ شبیه زندگی واقعی نیست. موفقیت‌های متوالی و متعدد در مقطعی مصنوعی به نظر می‌رسد. چیزی که تقریبا مکانیکی و بدون روح است.
شالکه مثل زندگی واقعی است. شما گریه می‌کنید. دعا می‌کنید. امیدوار می‌مانید. فریاد خوشحالی سر می‌دهید. جشن می‌گیرید و سپس بار دیگر گریه می‌کنید.
ما وقتی در سال 2001 قهرمان آلمان شدیم گریه کردیم و سپس بار دیگر همه چیز به دست بایرن افتاد.
ما حالا فریاد خوشحالی سر داده‌ایم چون توانستیم به لیگ اول برگردیم و به همین دلیل اشک شوق ریختیم. وقتی سال گذشته سقوط کردیم، اشتباهاتی باورنکردنی را مرتکب شدیم. حالا باید مراقب باشیم تا چنین اتفاقی دیگر رخ ندهد.
ما برگشتیم! و هیچ چیز دیگری اهمیت ندارد. آیا این چیزی نیست که همه ما در زندگی واقعی تجربه کرده‌ایم؟ شالکه احساس است! هیجانی که در بدن جریان دارد! فقط بعضی وقت‌هاست که احساسات سریع‌تر از توپ حرکت می‌کنند.
آیا به صورت بازیکنان و هواداران پس از پیروزی برابر سن پائولی و صعود به بوندسلیگا نگاه کردید؟ اثری از حامیان مالی و خوشحالی‌های عجیب و غریب مثل مونیخ به چشم نمی‌خورد. خوشحالی و عشق در صورت آنها مشخص بود.
بعضی افراد در دیگر ورزشگاه‌ها می‌خواندند: شما هرگز قهرمان آلمان نخواهید شد. این آزاردهنده بود. گلزنکرشن فقیرترین شهر در آلمان است. مردم به طور میانگین 16274 یورو در هر سال درآمد دارند. به همین دلیل است که شالکه با 160 هزار عضو تا این حد مهم است. برای این که می‌تواند از آخرین نشانه‌های غرور و افتخار باشد.
حالا روزهای درخشان در پیش است. ما بار دیگر اشک خواهیم ریخت. ما بسیار اشک خواهیم ریخت. ما از همین امروز از این موضوع خبر داریم. چنین اشک‌های ناراحت‌کننده و چنین خوشحالی‌هایی در هیچ جای دیگر دنیا جز شالکه وجود ندارد.
mardomefarda.ir/vdci.rayct1arqbc2t.html
منبع : ورزش 3
