کارفرمایان همیشه و همواره به دنبال نیروی کار تازه نفس و ارزان هستند و هر طور که بتوانند از شر نیروهای قدیمی خلاص میشوند؛ آن وقت کارگری که در ساختار بیحقوقی و بیتشکلی، باید فقط «بله چشمگو» باشد و قدرت تعیین سرنوشت خود را ندارد، در چاهِ تعدیل میافتد و تا پایان عمر طناب نجاتی برای رهایی از این چاه ویل نمییابد.