پس از قهرمانی خیره‌کننده آرژانتین در جام جهانی قطر و جشن باشکوهشان در بازگشت به خانه، بسیاری فراموش کرده‌اند این دوره از رقابت‌ها برای آرژانتین با یکی از بزرگترین شوک‌ها در تاریخ مسابقات آغاز شد: شکست مقابل عربستان سعودی.
تاریخ انتشار :جمعه ۶ مرداد ۱۴۰۲ ساعت ۱۱:۰۰
۰
به گزارش مردم فردا،سرمربی نام آشنای فرانسوی که پیش از مارک ویلموتس از گزینه‌های هدایت تیم ملی ایران بود، اما به دلایل مختلف این انتقال عملی نشد. او پیش‌تر در جام جهانی ۲۰۱۸ با تیم ملی مراکش مقابل تیم ملی ایران با هدایت کارلوس کی‌روش قرار گرفته و بازی را واگذار کرده بود.
کمتر از هفت ماه بعد از جام جهانی ۲۰۲۲ قطر و برکناری از تیم ملی عربستان، رنار دوباره در قامت سرمربی در یک جام جهانی دیگر و با هدایت تیم ملی فوتبال زنان کشورش، فرانسه، حضور دارد. این مربی ۵۴ ساله تنها فردی است که در یک سال دو جام جهانی را تجربه می‌کند. علاوه بر این، با بررسی سابقه حرفه‌ای او، به نکات عجیب و جالب‌تری برمی‌خوریم.
او با دو تیم مختلف، قهرمان جام ملت‌های آفریقا شده است، در لیگ چین دستیار بوده و در دسته چهارم انگلیس هدایت کمبریج یونایتد را بر عهده داشته است. جالب‌تر اینکه مدت زیادی پس از پایان فوتبالش و شروع مربیگری، به عنوان نظافتچی کار کرده است.
یک سفر جالب
دوران بازی رنار به عنوان مدافع در دسته‌های پایین فرانسه سپری شد. او در سال ۱۹۹۸ در سن ۲۹ سالگی بازنشسته شد. با وجود علاقه فراوان به حرفه مربیگری، ناچار بود برای این جاه‌طلبی‌اش دنبال یک منبع درآمد باشد.
بنابراین رنار در کنار مربیگری در تیم دراگینیون که آخرین باشگاهش به‌عنوان بازیکن نیز بود، مجبور بود به عنوان نظافتچی کار کند تا هزینه دوره‌های مربیگری را تأمین کند. او نیمه‌های شب از خواب بلند می‌شد و تا وقت ناهار، مشغول جمع‌آوری زباله‌ها و نظافت یک مجموعه آپارتمانی بود و پس از آن در بعد از ظهر سر تمرین می‌رفت.
رنار در سال ۲۰۱۹ به بخش ورزش بی‌بی‌سی گفت: «ساعت دو و نیم صبح از خواب بیدار می‌شدم، تا ظهر کارم را تمام می‌کردم و ساعت پنج بعدازظهر برای تمرین به دراگینیون می‌رفتم. پس از تمرین حدود ساعت نه شب به خانه برمی‌گشتم، غذا می‌خورم و ساعت یازده شب به رختخواب می‌رفتم. این ریتم زندگی من برای مدت هشت سال بود.»
علاوه‌بر دوره‌های مربیگری، دوران طاقت‌فرسای کار به عنوان نظافتچی هم در تبدیل شدن رنار به سرمربی‌ای که امروز است، بسیار تأثیرگذار بوده است.
او می‌گوید: «به انجام آن کار افتخار می‌کنم. زندگی به‌عنوان یک فوتبالیست استثنایی است، ما زندگی ممتازی داریم و نباید آن را فراموش کنیم.»
از چین تا کمبریج و پیروزی برابر آرژانتین با مسی
اولین فرصت واقعی رنار به عنوان مربی سال ۲۰۰۲ بود، زمانی که کلود له‌روی هدایت شانگهای کاسکو را برعهده گرفته بود و به دنبال دستیار می‌گشت. چهار سال قبل از آن، له‌روی سرمربی کامرون بود و با این تیم به جام جهانی ۱۹۹۸ صعود کرده بود.
پیر رومرو، مدیر سابق شرکتی که ابتدا رنار را برای نظافت استخدام کرده بود، او را به له‌روی توصیه کرد و خیلی زود به‌عنوان دستیار این مربی باتجربه به چین رفت.
سپس رنار به همراه له‌روی به انگلستان رفت و مدتی دستیارش در تیم کمبریج یونایتد بود تا اینکه سرانجام خود به مدت نه ماه سرمربی این تیم شد.
او را به خاطر نظم و اخلاق کاری‌ای که در کمبریج برقرار کرده بود به یاد می‌آورند، ویژگی که یادگار همان دورانی است که شب‌ها به‌عنوان نظافتچی کار می‌کرد و در طول روز مربیگری می‌کرد.در اولین پیش فصل به عنوان سرمربی، رنار تمرینات آماده‌سازی تیمش را از ساعت ۵:۳۰ صبح شروع می‌کرد و هر روز سه جلسه تمرین برگزار می‌کرد. البته در نهایت نتیجه خاصی در این تیم کسب نکرد و خیلی زود به این نتیجه رسید که شاید سرمربی‌گری در عرصه بین‌المللی برایش مناسب‌تر باشد. بنابراین به قاره آفریقا رفت و تبدیل به اولین سرمربی‌ای شد که توانسته جام ملت‌های آفریقا را با دو تیم مختلف، زامبیا و ساحل عاج، کسب کند.
پذیرش چالش فرانسه
روشن است که رنار ترسی از پذیرش چالش‌های مختلف ندارد و قطعاً به همین دلیل مسئولیت تیم بحران‌زده فرانسه را پذیرفته است.
مدت‌هاست که به عقیده بسیاری، دلیل عدم موفقیت تیم زنان فرانسه در تورنمنت‌های بین‌المللی، خود فرانسه است. فرانسه در سال ۲۰۱۹ به یک‌چهارم نهایی جام جهانی زنان رسید و پس از آن در مسابقات قهرمانی اروپا در سال گذشته سوم شد.
پس از آن همه انتظار نتایج بهتری از فرانسه داشتند. اما تدارکات برای مسابقات اخیر بیشتر تحت تأثیر حواشی و بحث‌های پیرامون تصمیمات سرمربی سابق این تیم، کورین دیاکره، قرار داشته است. این تنش در اوایل امسال به اوج خود رسید. زمانی که تعدادی از بازیکنان فرانسه، از جمله کاپیتان این تیم وندی رنار (هیچ نسبتی با اروه رنار ندارد)، اعلام کردند در جام جهانی برای تیم ملی بازی نخواهند کرد. پس از آن بود که دیاکره در نهم مارس برکنار شد و چند هفته بعد اروه رنار جایگزینش شد.
رنار هیچ تجربه قبلی‌ای در زمینه مربیگری در فوتبال زنان نداشت و کمتر از چهار ماه فرصت داشت تا برای جام جهانی آماده شود و نشانه‌ها حاکی از آن است که او توانسته اتحاد تیمی را به فرانسه برگرداند.
چندین بازیکن، از جمله اوژنی لو سومر، مهاجم تیم، به غیبت دو ساله خود پایان دادند و به تیم ملی بازگشتند. لو سومر نیز توانست اعتماد رنار را با زدن دو گل در اولین بازی فرانسه مقابل کلمبیا و پیروزی ۵-۲ این تیم پاسخ دهد. در ادامه دو پیروزی دلگرم کننده مقابل کانادا و ایرلند در بازی‌های دوستانه کسب کردند. اما در آخرین بازی تدارکاتی در ۱۴ ژوئیه مقابل استرالیا، میزبان جام جهانی، شکست خوردند.
فرانسه اولین بازی خود در جام جهانی را روز یکشنبه و در برابر جامائیکا با تساوی ۰-۰ پشت سر گذاشت و در حال حاضر آماده رویارویی با تیم ملی برزیل در دومین دیدار گروهی است.
رنار اعتماد بسیاری به تیم خود دارد و معتقد است تیم متحد فرانسه می‌تواند تا پایان راه پیش برود. او می‌گوید: «اکنون جو فوق العاده‌ای در تیم حاکم است. اصلاً قصد متقاعد کردن شما را ندارم، اما این یک حقیقت است. شاید بازیکنان ما در گذشته دقیقاً متوجه نبودند در چه سطحی قرار دارند. اما اکنون باید به این درک برسند که هیچ تیمی بهتر و بالاتر از آنها نیست.
باید به خودت ایمان داشته باشی و اگر تیم هم به خودش باور داشته باشد، جام جهانی فوق‌العاده‌ای را رقم خواهیم زد.
کمتر از هفت ماه بعد از جام جهانی ۲۰۲۲ قطر و برکناری از تیم ملی عربستان، رنار دوباره در قامت سرمربی در یک جام جهانی دیگر و با هدایت تیم ملی فوتبال زنان کشورش، فرانسه، حضور دارد. این مربی ۵۴ ساله تنها فردی است که در یک سال دو جام جهانی را تجربه می‌کند. علاوه بر این، با بررسی سابقه حرفه‌ای او، به نکات عجیب و جالب‌تری برمی‌خوریم.
او با دو تیم مختلف، قهرمان جام ملت‌های آفریقا شده است، در لیگ چین دستیار بوده و در دسته چهارم انگلیس هدایت کمبریج یونایتد را بر عهده داشته است. جالب‌تر اینکه مدت زیادی پس از پایان فوتبالش و شروع مربیگری، به عنوان نظافتچی کار کرده است.
یک سفر جالب
دوران بازی رنار به عنوان مدافع در دسته‌های پایین فرانسه سپری شد. او در سال ۱۹۹۸ در سن ۲۹ سالگی بازنشسته شد. با وجود علاقه فراوان به حرفه مربیگری، ناچار بود برای این جاه‌طلبی‌اش دنبال یک منبع درآمد باشد.
بنابراین رنار در کنار مربیگری در تیم دراگینیون که آخرین باشگاهش به‌عنوان بازیکن نیز بود، مجبور بود به عنوان نظافتچی کار کند تا هزینه دوره‌های مربیگری را تأمین کند. او نیمه‌های شب از خواب بلند می‌شد و تا وقت ناهار، مشغول جمع‌آوری زباله‌ها و نظافت یک مجموعه آپارتمانی بود و پس از آن در بعد از ظهر سر تمرین می‌رفت.
رنار در سال ۲۰۱۹ به بخش ورزش بی‌بی‌سی گفت: «ساعت دو و نیم صبح از خواب بیدار می‌شدم، تا ظهر کارم را تمام می‌کردم و ساعت پنج بعدازظهر برای تمرین به دراگینیون می‌رفتم. پس از تمرین حدود ساعت نه شب به خانه برمی‌گشتم، غذا می‌خورم و ساعت یازده شب به رختخواب می‌رفتم. این ریتم زندگی من برای مدت هشت سال بود.»
علاوه‌بر دوره‌های مربیگری، دوران طاقت‌فرسای کار به عنوان نظافتچی هم در تبدیل شدن رنار به سرمربی‌ای که امروز است، بسیار تأثیرگذار بوده است.
او می‌گوید: «به انجام آن کار افتخار می‌کنم. زندگی به‌عنوان یک فوتبالیست استثنایی است، ما زندگی ممتازی داریم و نباید آن را فراموش کنیم.»
از چین تا کمبریج و پیروزی برابر آرژانتین با مسی
اولین فرصت واقعی رنار به عنوان مربی سال ۲۰۰۲ بود، زمانی که کلود له‌روی هدایت شانگهای کاسکو را برعهده گرفته بود و به دنبال دستیار می‌گشت. چهار سال قبل از آن، له‌روی سرمربی کامرون بود و با این تیم به جام جهانی ۱۹۹۸ صعود کرده بود.
پیر رومرو، مدیر سابق شرکتی که ابتدا رنار را برای نظافت استخدام کرده بود، او را به له‌روی توصیه کرد و خیلی زود به‌عنوان دستیار این مربی باتجربه به چین رفت.
سپس رنار به همراه له‌روی به انگلستان رفت و مدتی دستیارش در تیم کمبریج یونایتد بود تا اینکه سرانجام خود به مدت نه ماه سرمربی این تیم شد.
او را به خاطر نظم و اخلاق کاری‌ای که در کمبریج برقرار کرده بود به یاد می‌آورند، ویژگی که یادگار همان دورانی است که شب‌ها به‌عنوان نظافتچی کار می‌کرد و در طول روز مربیگری می‌کرد.در اولین پیش فصل به عنوان سرمربی، رنار تمرینات آماده‌سازی تیمش را از ساعت ۵:۳۰ صبح شروع می‌کرد و هر روز سه جلسه تمرین برگزار می‌کرد. البته در نهایت نتیجه خاصی در این تیم کسب نکرد و خیلی زود به این نتیجه رسید که شاید سرمربی‌گری در عرصه بین‌المللی برایش مناسب‌تر باشد. بنابراین به قاره آفریقا رفت و تبدیل به اولین سرمربی‌ای شد که توانسته جام ملت‌های آفریقا را با دو تیم مختلف، زامبیا و ساحل عاج، کسب کند.
پذیرش چالش فرانسه
روشن است که رنار ترسی از پذیرش چالش‌های مختلف ندارد و قطعاً به همین دلیل مسئولیت تیم بحران‌زده فرانسه را پذیرفته است.
مدت‌هاست که به عقیده بسیاری، دلیل عدم موفقیت تیم زنان فرانسه در تورنمنت‌های بین‌المللی، خود فرانسه است. فرانسه در سال ۲۰۱۹ به یک‌چهارم نهایی جام جهانی زنان رسید و پس از آن در مسابقات قهرمانی اروپا در سال گذشته سوم شد.
پس از آن همه انتظار نتایج بهتری از فرانسه داشتند. اما تدارکات برای مسابقات اخیر بیشتر تحت تأثیر حواشی و بحث‌های پیرامون تصمیمات سرمربی سابق این تیم، کورین دیاکره، قرار داشته است. این تنش در اوایل امسال به اوج خود رسید. زمانی که تعدادی از بازیکنان فرانسه، از جمله کاپیتان این تیم وندی رنار (هیچ نسبتی با اروه رنار ندارد)، اعلام کردند در جام جهانی برای تیم ملی بازی نخواهند کرد. پس از آن بود که دیاکره در نهم مارس برکنار شد و چند هفته بعد اروه رنار جایگزینش شد.
رنار هیچ تجربه قبلی‌ای در زمینه مربیگری در فوتبال زنان نداشت و کمتر از چهار ماه فرصت داشت تا برای جام جهانی آماده شود و نشانه‌ها حاکی از آن است که او توانسته اتحاد تیمی را به فرانسه برگرداند.
چندین بازیکن، از جمله اوژنی لو سومر، مهاجم تیم، به غیبت دو ساله خود پایان دادند و به تیم ملی بازگشتند. لو سومر نیز توانست اعتماد رنار را با زدن دو گل در اولین بازی فرانسه مقابل کلمبیا و پیروزی ۵-۲ این تیم پاسخ دهد. در ادامه دو پیروزی دلگرم کننده مقابل کانادا و ایرلند در بازی‌های دوستانه کسب کردند. اما در آخرین بازی تدارکاتی در ۱۴ ژوئیه مقابل استرالیا، میزبان جام جهانی، شکست خوردند.
فرانسه اولین بازی خود در جام جهانی را روز یکشنبه و در برابر جامائیکا با تساوی ۰-۰ پشت سر گذاشت و در حال حاضر آماده رویارویی با تیم ملی برزیل در دومین دیدار گروهی است.
رنار اعتماد بسیاری به تیم خود دارد و معتقد است تیم متحد فرانسه می‌تواند تا پایان راه پیش برود. او می‌گوید: «اکنون جو فوق العاده‌ای در تیم حاکم است. اصلاً قصد متقاعد کردن شما را ندارم، اما این یک حقیقت است. شاید بازیکنان ما در گذشته دقیقاً متوجه نبودند در چه سطحی قرار دارند. اما اکنون باید به این درک برسند که هیچ تیمی بهتر و بالاتر از آنها نیست.
باید به خودت ایمان داشته باشی و اگر تیم هم به خودش باور داشته باشد، جام جهانی فوق‌العاده‌ای را رقم خواهیم زد.
mardomefarda.ir/vdcf1cdy.w6d11agiiw.html
منبع : ورزش3
