کنسرت جدیدی که «علیرضا قربانی» در تهران اجرا می‌کند، به دلیل رعایت مجموعی از پارامترهای کیفی، به الگوی یک اجرای صحیح، هوشمندانه و بالغ تبدیل شده که موید محبوبیت فراوان خواننده در میان هوادارنش است.
تاریخ انتشار :شنبه ۹ دی ۱۴۰۲ ساعت ۱۶:۰۰
۰
به گزارش مردم فردا،علیرضا قربانی در دور جدید کنسرتی که در سالن رویال‌هال اسپیناس‌پالاس برگزار می‌کند، درصدد یک رکوردشکنی بزرگ است؛ می‌خواهد هر شب طی ۲ سانس برای ۲۰ روز متوالی اجرای برنامه داشته باشد تا با جذب شبی ۵ هزار نفر، ۱۰۰ هزار نفر را به کنسرت خود دعوت کند. البته که احتمال تمدید چندباره این اجرا نیز وجود دارد تا این رکورد شگرف، برای قربانی کاملا تثبیت شود.
قربانی درحالی این شب‌ها با ارکستر ۲۸ نفره خود به اجرای برنامه مشغول است که قالب جدید کنسرتش می‌تواند یک الگوی درست برای کنسرت‌ها باشد. زمانی که به روی سن آمد، تماشاگران برای حدود ۱ دقیقه، ایستاده او را تشویق کردند و در ادامه، با نظم خاصی، تنها نشستند و از اجرای برنامه حظ بردند.
نکته جالب‌توجه در این زمینه آن‌که، نظم بسیار خوبی در رفتار مخاطبان این کنسرت وجود داشت. به‌ندرت فردی در راهروی سالن در تردد بود. همه نشسته بودند و در مواقعی که گروه در حال آماده شدن بین دو قطعه بود، حتی می‌شد صدای نفس کشیدن مخاطبان را شنید. از آن بی‌نظمی و هیاهویی که در اغلب کنسرت‌ها وجود دارد، خبری نبود و مخاطبان آمده بودند تا به‌عنوان نفر بیست‌ونهم ارکستر، قربانی را در اجرای بهتر این کنسرت، همراهی کنند.
در این کنسرت، برخلاف اجراهایی که این شب‌ها برگزار می‌شود، نوجوانان چندانی به چشم نمی‌آمدند و غالب مخاطبان، جوانان ۲۰ تا ۴۰ ساله‌ای بودند که بدون ایجاد حاشیه، خیلی آرام، بر روی صندلی‌های خود نشسته و خواننده خود را با زمزمه‌های کوتاه زیرلبی همراهی می‌کردند. هرچند که قربانی در برخی قطعات، از مخاطبانش خواست تا هیجانشان را کنترل نکنند و به هر صورتی که با آهنگ ارتباط گرفتند، آن را ادا کنند. این همدلی و همراهی خواننده و مخاطب با یکدیگر، نمونه مثال‌زدنی خوبی در این زمینه به شمار می‌رود که در کمتر کنسرتی دیده می‌شود.
الگویی برای یک کنسرت بالغ
البته که این دور کنسرت، به‌نوعی قدرت‌نمایی توانمندی‌های قربانی به حساب می‌آید. قربانی تمام قطعات را با صدای خود خواند و هیچ‌گاه میکروفن را به سمت مخاطبان نگرفت. درحالی‌که این اصل در بسیاری از خوانندگان که برای چند شب متوالی اجرای برنامه دارند، دیده نمی‌شود. آن خوانندگان اصولا در قسمت‌های اوج آهنگ، میکروفن را به سمت مردم می‌گیرند تا آنها آن قسمت را بخوانند و به این ترتیب، از تحلیل صدای خواننده برای اجراهای بعدی جلوگیری شود.
این اتفاق در کنسرت قربانی دیده نشد تا ببینیم وی قرار است قریب به سه‌هفته، هر شب طی دو سانس، تمامی قسمت‌های قطعاتش را بخواند و به دلیل رپرتوار دقیقی که برای این اجراها تنظیم شده، مخاطب دقیقا تجربه شنیداری همان قطعاتی را به دست می‌آورد که تاکنون در اجراهای ضبط‌شده می‌شنیده است.
اگرچه برخی، قربانی را خواننده‌ای در خدمت موسیقی سنتی می‌دانند اما او نوعی موسیقی تلفیقی کار می‌کند که می‌تواند شگفتانه‌های بسیاری برای مخاطبان هر دو گونه سنتی و پاپ داشته باشد
در بین اعضای ارکستر نیز هارمونی خوبی مشهود بود و با آن‌که گروه، نخستین اجرای خود را در رویال‌هال تجربه می‌کرد، هیچ بی‌برنامگی و ناهماهنگی در کار دیده نشد. همراهی انگشتان قربانی در طول اجرای قطعات نیز مهر تائیدی بود بر درستی کار این ارکستر حرفه‌ای.
کنسرت اخیر قربانی با دکلمه‌ای از هوشنگ ابتهاج آغاز شد. برای هر قطعه، موشن‌گرافیک عارفانه‌ای طراحی شده بود که هارمونی خوبی با فضای سیال اجرا داشت. قربانی در جایی از اجرا، اظهار امیدواری کرد که این کنسرت برای کسانی که نتوانستند بلیت خریداری کنند، تمدید شود.
قطعا یکی از دلایل موفقیت و البته محبوبیت علیرضا قربانی، سبک منحصربه‌فردی است که این خواننده در موسیقی دنبال می‌کند. اگرچه برخی، قربانی را خواننده‌ای در خدمت موسیقی سنتی می‌دانند اما او نوعی موسیقی تلفیقی کار می‌کند که می‌تواند شگفتانه‌های بسیاری برای مخاطبان هر دو گونه سنتی و پاپ داشته باشد. نوع سازهایی که وی در قطعات مختلف استفاده می‌کند و سبک فورانی در نوع آهنگسازی و البته اجرا، خود می‌تواند موید این نکته باشد که قربانی، سبکی خاص در موسیقی دارد که به دلیل ظرافت‌هایی که در انتخاب سوژه، کلمات و مهندسی ملودی و اجرا دارد و البته نبود چنین سبکی در حوزه موسیقی کشور، توانسته در این سال‌ها با اقبال فراوانی مواجه شود.
قربانی به دلایلی چون سبک تخصصی کاری که انجام می‌دهد و اخلاق مخاطب‌پسند خود توانسته به یکی از پرمخاطب‌ترین خوانندگانی تبدیل شود که استقبال چشمگیر از اجراهایش، می‌تواند یکی از نشانه‌های این محبوبیت باشد. محبوبیتی که به دلیل تداوم این روند، می‌تواند تا سالیان دراز برای این خواننده حفظ شود.
قربانی درحالی این شب‌ها با ارکستر ۲۸ نفره خود به اجرای برنامه مشغول است که قالب جدید کنسرتش می‌تواند یک الگوی درست برای کنسرت‌ها باشد. زمانی که به روی سن آمد، تماشاگران برای حدود ۱ دقیقه، ایستاده او را تشویق کردند و در ادامه، با نظم خاصی، تنها نشستند و از اجرای برنامه حظ بردند.
نکته جالب‌توجه در این زمینه آن‌که، نظم بسیار خوبی در رفتار مخاطبان این کنسرت وجود داشت. به‌ندرت فردی در راهروی سالن در تردد بود. همه نشسته بودند و در مواقعی که گروه در حال آماده شدن بین دو قطعه بود، حتی می‌شد صدای نفس کشیدن مخاطبان را شنید. از آن بی‌نظمی و هیاهویی که در اغلب کنسرت‌ها وجود دارد، خبری نبود و مخاطبان آمده بودند تا به‌عنوان نفر بیست‌ونهم ارکستر، قربانی را در اجرای بهتر این کنسرت، همراهی کنند.
در این کنسرت، برخلاف اجراهایی که این شب‌ها برگزار می‌شود، نوجوانان چندانی به چشم نمی‌آمدند و غالب مخاطبان، جوانان ۲۰ تا ۴۰ ساله‌ای بودند که بدون ایجاد حاشیه، خیلی آرام، بر روی صندلی‌های خود نشسته و خواننده خود را با زمزمه‌های کوتاه زیرلبی همراهی می‌کردند. هرچند که قربانی در برخی قطعات، از مخاطبانش خواست تا هیجانشان را کنترل نکنند و به هر صورتی که با آهنگ ارتباط گرفتند، آن را ادا کنند. این همدلی و همراهی خواننده و مخاطب با یکدیگر، نمونه مثال‌زدنی خوبی در این زمینه به شمار می‌رود که در کمتر کنسرتی دیده می‌شود.
الگویی برای یک کنسرت بالغ
البته که این دور کنسرت، به‌نوعی قدرت‌نمایی توانمندی‌های قربانی به حساب می‌آید. قربانی تمام قطعات را با صدای خود خواند و هیچ‌گاه میکروفن را به سمت مخاطبان نگرفت. درحالی‌که این اصل در بسیاری از خوانندگان که برای چند شب متوالی اجرای برنامه دارند، دیده نمی‌شود. آن خوانندگان اصولا در قسمت‌های اوج آهنگ، میکروفن را به سمت مردم می‌گیرند تا آنها آن قسمت را بخوانند و به این ترتیب، از تحلیل صدای خواننده برای اجراهای بعدی جلوگیری شود.
این اتفاق در کنسرت قربانی دیده نشد تا ببینیم وی قرار است قریب به سه‌هفته، هر شب طی دو سانس، تمامی قسمت‌های قطعاتش را بخواند و به دلیل رپرتوار دقیقی که برای این اجراها تنظیم شده، مخاطب دقیقا تجربه شنیداری همان قطعاتی را به دست می‌آورد که تاکنون در اجراهای ضبط‌شده می‌شنیده است.
اگرچه برخی، قربانی را خواننده‌ای در خدمت موسیقی سنتی می‌دانند اما او نوعی موسیقی تلفیقی کار می‌کند که می‌تواند شگفتانه‌های بسیاری برای مخاطبان هر دو گونه سنتی و پاپ داشته باشد
در بین اعضای ارکستر نیز هارمونی خوبی مشهود بود و با آن‌که گروه، نخستین اجرای خود را در رویال‌هال تجربه می‌کرد، هیچ بی‌برنامگی و ناهماهنگی در کار دیده نشد. همراهی انگشتان قربانی در طول اجرای قطعات نیز مهر تائیدی بود بر درستی کار این ارکستر حرفه‌ای.
کنسرت اخیر قربانی با دکلمه‌ای از هوشنگ ابتهاج آغاز شد. برای هر قطعه، موشن‌گرافیک عارفانه‌ای طراحی شده بود که هارمونی خوبی با فضای سیال اجرا داشت. قربانی در جایی از اجرا، اظهار امیدواری کرد که این کنسرت برای کسانی که نتوانستند بلیت خریداری کنند، تمدید شود.
قطعا یکی از دلایل موفقیت و البته محبوبیت علیرضا قربانی، سبک منحصربه‌فردی است که این خواننده در موسیقی دنبال می‌کند. اگرچه برخی، قربانی را خواننده‌ای در خدمت موسیقی سنتی می‌دانند اما او نوعی موسیقی تلفیقی کار می‌کند که می‌تواند شگفتانه‌های بسیاری برای مخاطبان هر دو گونه سنتی و پاپ داشته باشد. نوع سازهایی که وی در قطعات مختلف استفاده می‌کند و سبک فورانی در نوع آهنگسازی و البته اجرا، خود می‌تواند موید این نکته باشد که قربانی، سبکی خاص در موسیقی دارد که به دلیل ظرافت‌هایی که در انتخاب سوژه، کلمات و مهندسی ملودی و اجرا دارد و البته نبود چنین سبکی در حوزه موسیقی کشور، توانسته در این سال‌ها با اقبال فراوانی مواجه شود.
قربانی به دلایلی چون سبک تخصصی کاری که انجام می‌دهد و اخلاق مخاطب‌پسند خود توانسته به یکی از پرمخاطب‌ترین خوانندگانی تبدیل شود که استقبال چشمگیر از اجراهایش، می‌تواند یکی از نشانه‌های این محبوبیت باشد. محبوبیتی که به دلیل تداوم این روند، می‌تواند تا سالیان دراز برای این خواننده حفظ شود.
mardomefarda.ir/vdcfvjd0.w6d00agiiw.html
منبع : ایرنا
