علائم اضطراب اجتماعی چیست؟

به گزارش مردم فردا،

علائم اضطراب اجتماعی از ترس ناشی از موقعیت های اجتماعی ناشی می شود. با استراتژی های مقابله ای مناسب، می توان تا حد زیادی علائم خود را کاهش داد.
وقتی در کنار دیگران هستید، ممکن است احساس کنید همیشه روی صحنه هستید – و تماشاگران فقط منتظرند تا شما به هم بریزید. ترس از خجالت اغلب شما را از شرکت در مکالمات باز می دارد و برقراری ارتباط با مردم را دشوار می کند.
برای افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی (که قبلاً فوبیای اجتماعی نامیده می شد) این افکار می توانند به طرز ناامیدکننده ای رایج باشند.
اگر اضطراب اجتماعی دارید، ممکن است اغلب احساس انزوا کنید، اما تنها نیستید. در واقع، تخمین زده می‌شود که ۱۲.۱ درصد از بزرگسالان منبع مورد اعتماد در ایالات متحده در مقطعی از زندگی اختلال اضطراب اجتماعی را تجربه می‌کنند.
به گفته اتحادیه ملی بیماری های روانی (NAMI)، اختلال اضطراب اجتماعی نیز می تواند باعث حملات پانیک شود. اما یادگیری در مورد علائم خود و آنچه باعث تحریک آنها می شود، می تواند مدیریت اضطراب اجتماعی را بسیار آسان تر کند.

برخی افراد کمرویی را با اضطراب اجتماعی اشتباه می گیرند. در حالی که اختلال اضطراب اجتماعی یک بیماری قابل تشخیص است، کمرویی بهتر است به عنوان یک ویژگی شخصیتی توصیف شود.
اختلال اضطراب اجتماعی اغلب زندگی روزمره را مختل می کند، به گونه ای که کمرویی این کار را نمی کند.
برای مثال، ممکن است متوجه شوید که اضطراب اجتماعی مانع کار یا روابط شما می شود و در حالی که افراد خجالتی گاهی اوقات از موقعیت های اجتماعی اجتناب می کنند، یک فرد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی ممکن است این کار را بیشتر انجام دهد و در نتیجه اختلال زندگی بیشتری را تجربه کند.
همچنین داشتن اختلال اضطراب اجتماعی همیشه به این معنا نیست که شما خجالتی هستید. ممکن است بیشتر اوقات با مردم احساس راحتی کنید و فقط در موقعیت‌های خاصی مانند راه رفتن در یک مکان عمومی، سخنرانی یا تعامل با افراد غریبه احساس اضطراب کنید.

حتی اگر می‌دانید که ترس منطقی نیست، ممکن است مانع از ایجاد اضطراب نشود. توانایی شناسایی علائم می تواند یکی از اولین گام ها در جهت یادگیری مدیریت اختلال اضطراب اجتماعی باشد.
مؤسسه ملی سلامت روان (NIMH) تخمین می زند که اختلال اضطراب اجتماعی ۷.۱٪ از بزرگسالان ایالات متحده را در سال تحت تأثیر قرار می دهد. زنان کمی بیشتر از مردان به SAD مبتلا می شوند.
اختلال اضطراب اجتماعی برای همه یکسان نیست. در زیر برخی از علائم و نشانه های جسمی و روانی وجود دارد که در صورت تجربه اضطراب اجتماعی ممکن است تشخیص دهید.

تاب آوری در برابر اختلال اضطراب اجتماعی

استرس مرتبط با اضطراب می تواند عوارض فیزیکی بر بدن بگذارد. برخی از افراد این حالت را به عنوان تجربه اضطراب در مکان هایی مانند شانه، پیشانی یا معده توصیف می کنند.

سرگیجه یا غش
تنش عضلانی
خجالت زدگی
تپش قلب
تهویه بیش از حد، یا تنگی نفس
حالت تهوع یا استفراغ
سندرم روده تحریک پذیر (IBS)
تعرق مفرط
لرزش

در حالی که این لیست می تواند به شما نشان دهد که آیا شما دارای اختلال اضطراب اجتماعی هستید، اما قرار نیست جایگزینی برای تشخیص باشد.
در برخی موارد، این علائم در واقع می تواند اختلال اضطراب اجتماعی شما را تغذیه کند. به عنوان مثال، اگر احساس می کنید که سرخ شدن باعث جلب توجه ناخواسته می شود، ممکن است خجالت شما را بدتر کند.

اگر اختلال اضطراب اجتماعی دارید، ممکن است علائم و نشانه های روانشناختی را نیز تجربه کنید که بر نحوه تفکر و احساس شما تأثیر می گذارد. اینها ممکن است به صورت زیر ظاهر شوند:

احساس ترس قبل از کار، مدرسه یا رویدادهای اجتماعی
ترس، استرس یا وحشت در محیط های اجتماعی
“مه مغزی” در طول مکالمه
افکار مزاحم در مورد موقعیت های اجتماعی
احساس تنهایی یا انزوای اجتماعی
خستگی بعد از معاشرت
تردید در صحبت کردن، از ترس توهین به دیگران
مشکل در برقراری تماس چشمی
عزت نفس پایین

داشتن اختلال اضطراب اجتماعی می تواند احساس انزوا کند، اما شما تنها نیستید. بسیاری از مردم راه هایی برای مدیریت علائم اضطراب اجتماعی خود پیدا کرده اند و شما نیز می توانید. در حالی که هیچ دو سفر بهداشت روانی شبیه هم نیستند، ممکن است به دیدن علائم خود با صبر و شفقت به خود کمک کند.
علائم اضطراب اجتماعی چیست؟

اگر نمی‌دانید که آیا اختلال اضطراب اجتماعی دارید، می‌تواند به شما کمک کند تا بدانید متخصصان چگونه آن را تشخیص می‌دهند.
متخصصان سلامت روان از معیارها یا فهرستی از علائم، از راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5) استفاده می‌کنند تا درباره شما و اینکه آیا تشخیص در مورد شما منطقی است یا خیر.
DSM-5 شامل معیارهای تشخیصی خاصی برای اختلال اضطراب اجتماعی است. اگر با یک درمانگر صحبت می کنید، ممکن است سوالاتی مانند این بپرسند تا مشخص کنند آیا شما علائم اختلال اضطراب اجتماعی را تجربه می کنید یا خیر:

آیا اغلب نگران تحقیر یا خجالت کشیدن خود هستید؟
آیا هر زمان که در موقعیت های اجتماعی خاصی قرار می گیرید احساس اضطراب می کنید؟
آیا به دلیل اضطراب از موقعیت های اجتماعی دوری می کنید؟
زمانی که احساس اضطراب می کنید، آیا بیشتر در اطراف مردم است یا زمانی که به تعامل با مردم فکر می کنید؟
آیا ترس‌های شما شامل موقعیت‌های اجتماعی شامل غریبه‌ها یا احتمال قضاوت شدن می‌شود؟
آیا حملات پانیک مرتبط با موقعیت های اجتماعی دارید؟
آیا احساس می کنید نمی توانید از نگرانی دست بردارید، حتی اگر می دانید ترس شما منطقی نیست؟
آیا اضطراب شما بر زندگی روزمره شما از جمله مدرسه، کار، روابط یا سرگرمی ها تأثیر منفی می گذارد؟
آیا اضطراب شما ۶ ماه یا بیشتر طول کشیده است؟
آیا شرایط پزشکی یا روانی دیگری دارید؟
آیا از دارو یا ماده ای استفاده می کنید؟

اگر اضطراب اجتماعی شما فقط مربوط به سخنرانی در جمع یا اجرا در مقابل دیگران است، ممکن است فقط نوع عملکرد اختلال اضطراب اجتماعی را داشته باشید.

تاب آوری در برابر اختلال اضطراب اجتماعی

بر اساس DSM-5، ۷۵ درصد از افراد مورد اعتماد در ایالات متحده که به اختلال اضطراب اجتماعی مبتلا می شوند، بین سنین ۸ تا ۱۵ سالگی این کار را انجام می دهند. اما آیا اضطراب اجتماعی در کودکان متفاوت از بزرگسالان است؟
پاسخ کوتاه بله است. وقتی نوبت به این می رسد که آیا یک کودک دارای اختلال اضطراب اجتماعی است یا خیر، چند تمایز کلیدی وجود دارد. به خاطر داشته باشید که طبق DSM-5، یک کودک باید بتواند روابط مناسب سن را برای تشخیص اختلال اضطراب اجتماعی ایجاد کند.
در اینجا دو سوال وجود دارد که باید بپرسید اگر می‌پرسید آیا کودکی دارای اختلال اضطراب اجتماعی است یا خیر:

آیا هنگام گذراندن وقت با دوستان هم سن و سال خود یا فقط با بزرگسالان مضطرب هستند؟ کودک مبتلا به اضطراب اجتماعی در اطراف همسالان خود دچار اضطراب می شود.
آیا آنها گریه می کنند، عصبانی می شوند، یخ می زنند یا از موقعیت های اجتماعی یا اطراف غریبه ها پنهان می شوند؟ در حالی که این علائم ممکن است نشانه ای از اضطراب اجتماعی در بزرگسالان نباشد، ممکن است تظاهرات اصلی اختلال اضطراب اجتماعی در کودکان باشد.

تفاوت مهم دیگر این است که در حالی که بزرگسالان تمایل دارند بدانند که ترس مربوط به اضطراب اجتماعی غیرضروری است، کودکان ممکن است این موضوع را نداشته باشند. کودکان ممکن است تشخیص دهند که چه زمانی ترس برای یک موقعیت مناسب است و چه زمانی نامتناسب است، دشوارتر باشد.
داشتن اختلال اضطراب اجتماعی می تواند احساس انزوا کند، اما شما تنها نیستید.

زمانی که احساس می‌کنید این اضطراب شما را از زندگی روزمره باز می‌دارد، ممکن است نیاز به کمک داشته باشید. به عنوان مثال، ممکن است احساس کنید که اضطراب اجتماعی شما را از برداشتن یک قدم مهم برای حرفه خود یا ایجاد دوستی های معنی دار باز می دارد.
یک درمانگر یا سایر متخصصان سلامت روان می تواند منبع اصلی حمایت در جهت یابی اختلال اضطراب اجتماعی باشد. شما می توانید برای ایجاد طرحی که به مشکلات و علائم خاص مرتبط با اضطراب اجتماعی شما می پردازد، با یکدیگر همکاری کنید.
راه های زیادی برای مدیریت علائم اضطراب اجتماعی وجود دارد.