مرضیه برومند این روزها با «شهرک کلیله‌ودمنه» دوباره به خانه‌های ما آمده است؛ او سالهاست که با آثارش هم کودکان و هم بزرگ‌سالان را مخاطب قرار میدهد. او هیچ‌وقت خودش را محدود به یک ژانر یا گروهی از مخاطبان نکرده، به اقتضای شرایط تلاش کرده است تا آیینه‌ای ظریف، شوخ‌طبع و لطیف از شرایط جامعه و گروه‌های مخاطب باشد.
تاریخ انتشار :دوشنبه ۱۳ تير ۱۴۰۱ ساعت ۱۴:۳۰
۰
به گزارش مردم فردا،خبرآنلاین به بهانه ساخت و پخش شهرک کلیه و دمنه که کاری تمام عروسکی است با او به گفتگو نشسته است. کاری که حواشی بسیاری را برای آن ساخته‌اند.
ما محورهای مختلفی را در این گفتگو بررسی کرده‌ایم، ازجمله اینکه چرا هر وقت کار عروسکی ساخته می‌شود، بسیاری انتظار دارند آن اثر برای کودکان باشد؛ این تصوری اشتباه است. عروسک و نمایش عروسکی ریشه در آیین و اسطوره دارد، بسیاری از متون سخت، فلسفی، عمیق و جدی از نویسندگان بزرگ دنیا در قالب تئاتر عروسکی اجرا شدهاند. عروسک این قابلیت را دارد تا مفاهیم عمیق را بهتر انتقال دهد و تنها مختص به دنیای کودکان نیست.محور دیگر گفتگوی ما، انتظاری است که همواره از هنرمند می‌رود؛ اینکه همیشه در یک ژانر و برای یک گروه مخاطب کار بسازد، مرضیه برومند دراین‌باره تأکید داشت: «مگر روی پیشانی من نوشته‌شده که همیشه باید برای بچه‌ها کار کنم، من سریالهای متعددی برای بزرگ‌سالان ساخته‌ام، هرچند در تمام آن کارها دقت کردم که کار برای همه گروه‌های سنی مناسب باشد، چرا که کار از تلویزیون پخش می‌شد و همه خانواده تلویزیون می‌بینند و شاید کنترلی روی آن نباشد.»
در کارنامه او هم «مدرسه موش‌ها» دیده می‌شود، هم «آرایشگاه زیبا»، هم «خونه مادربزرگه» و هم «کارگاه شمسی و همکارش مادام» و بسیاری آثار دیگر.
مرضیه برومند می‌گوید: «یکی از دلایلی که من امروز برای کودکان اثر نمی‌سازم، این است که دیگر در دور و اطراف من کودکی نیست، این مسئله‌ای است که باید درباره آن مفصل صحبت کنیم. (چرا شرایط به سمتی رفته که جوانان امروز بچه‌دار نمی‌شوند یا نمی‌خواهند بچه داشته باشند.) به این دلیل واضح من سراغ مخاطبان خودم یعنی متولدین دهه شصت و هفتاد رفتم و برای آنان شهرک کلیله‌ودمنه را ساختم تا نکاتی که پیرامون زندگی امروز این نسل می‌بینم به آن‌ها بگویم که امیدوارم تأثیرگذار باشد.»
محتوای سریال شهرک کلیله‌ودمنه بخشی دیگری از این گفتگو بود؛ مرضیه برومند از انتخاب اسم می‌گوید: «دقت کنید اسم اثر ما شهرک کلیله‌ودمنه است و نه کلیله دمنه درواقع به‌عنوان این اسم از آن اثر وام گرفته شد وگرنه هیچ ارتباط معناداری میان سریال شهرک کلیله‌ودمنه با کتاب آن نیست؛ آن کتاب هم ارتباطی به کودکان ندارد، فقط تمام شخصیت‌ها حیوانات هستند و در سریال ما هم همه شخصیت‌ها حیوانات هستند؛ اما این بهانه‌ای بود تا من در قالب عروسک حیوانات به مسائل روز بپردازم».
برومند در این گفتگوی مفصل نکات بسیاری گفت از جمله اینکه این روزها منتقدی جدی وجود ندارد تا کار او را نقد کند و او را به چالش بکشد. اینکه فضای مجازی پر شده است از قضاوتهای بدون مطالعه و دم‌دستی که می‌تواند به همه آسیب بزند.
این کارگردان همچنین گفت: «این روزها جوانان بسیار خلاقی در کار عروسکی فعال هستند اما توان مبارزه نسل قبل را ندارند و زود خسته می‌شوند و کنار می‌کشند که این خود آسیبی جدی به این نوع تولید هنری است و حتی استمرار و حیات این حرفه نمایشی را به چالش می‌کشد.»
نبود امکانات و سختی کار عروسکی از انتخاب صداپیشگان تا ساخت عروسک و دکور و... از محورهای دیگر این گفتگو بود، مرضیه برومند از عشقش به ایران، مردم، زبانها، گویش‌ها و لهجه‌ها گفت و تأکید داشت: ما ایرانیان، قرن‌هاست با تکثر اقوام و مذاهب و همه اختلاف‌ها در کنار هم زندگی کرده‌ایم و این گوهری است که همه باید آن را حفظ کنیم.»
ما محورهای مختلفی را در این گفتگو بررسی کرده‌ایم، ازجمله اینکه چرا هر وقت کار عروسکی ساخته می‌شود، بسیاری انتظار دارند آن اثر برای کودکان باشد؛ این تصوری اشتباه است. عروسک و نمایش عروسکی ریشه در آیین و اسطوره دارد، بسیاری از متون سخت، فلسفی، عمیق و جدی از نویسندگان بزرگ دنیا در قالب تئاتر عروسکی اجرا شدهاند. عروسک این قابلیت را دارد تا مفاهیم عمیق را بهتر انتقال دهد و تنها مختص به دنیای کودکان نیست.محور دیگر گفتگوی ما، انتظاری است که همواره از هنرمند می‌رود؛ اینکه همیشه در یک ژانر و برای یک گروه مخاطب کار بسازد، مرضیه برومند دراین‌باره تأکید داشت: «مگر روی پیشانی من نوشته‌شده که همیشه باید برای بچه‌ها کار کنم، من سریالهای متعددی برای بزرگ‌سالان ساخته‌ام، هرچند در تمام آن کارها دقت کردم که کار برای همه گروه‌های سنی مناسب باشد، چرا که کار از تلویزیون پخش می‌شد و همه خانواده تلویزیون می‌بینند و شاید کنترلی روی آن نباشد.»
در کارنامه او هم «مدرسه موش‌ها» دیده می‌شود، هم «آرایشگاه زیبا»، هم «خونه مادربزرگه» و هم «کارگاه شمسی و همکارش مادام» و بسیاری آثار دیگر.
مرضیه برومند می‌گوید: «یکی از دلایلی که من امروز برای کودکان اثر نمی‌سازم، این است که دیگر در دور و اطراف من کودکی نیست، این مسئله‌ای است که باید درباره آن مفصل صحبت کنیم. (چرا شرایط به سمتی رفته که جوانان امروز بچه‌دار نمی‌شوند یا نمی‌خواهند بچه داشته باشند.) به این دلیل واضح من سراغ مخاطبان خودم یعنی متولدین دهه شصت و هفتاد رفتم و برای آنان شهرک کلیله‌ودمنه را ساختم تا نکاتی که پیرامون زندگی امروز این نسل می‌بینم به آن‌ها بگویم که امیدوارم تأثیرگذار باشد.»
محتوای سریال شهرک کلیله‌ودمنه بخشی دیگری از این گفتگو بود؛ مرضیه برومند از انتخاب اسم می‌گوید: «دقت کنید اسم اثر ما شهرک کلیله‌ودمنه است و نه کلیله دمنه درواقع به‌عنوان این اسم از آن اثر وام گرفته شد وگرنه هیچ ارتباط معناداری میان سریال شهرک کلیله‌ودمنه با کتاب آن نیست؛ آن کتاب هم ارتباطی به کودکان ندارد، فقط تمام شخصیت‌ها حیوانات هستند و در سریال ما هم همه شخصیت‌ها حیوانات هستند؛ اما این بهانه‌ای بود تا من در قالب عروسک حیوانات به مسائل روز بپردازم».
برومند در این گفتگوی مفصل نکات بسیاری گفت از جمله اینکه این روزها منتقدی جدی وجود ندارد تا کار او را نقد کند و او را به چالش بکشد. اینکه فضای مجازی پر شده است از قضاوتهای بدون مطالعه و دم‌دستی که می‌تواند به همه آسیب بزند.
این کارگردان همچنین گفت: «این روزها جوانان بسیار خلاقی در کار عروسکی فعال هستند اما توان مبارزه نسل قبل را ندارند و زود خسته می‌شوند و کنار می‌کشند که این خود آسیبی جدی به این نوع تولید هنری است و حتی استمرار و حیات این حرفه نمایشی را به چالش می‌کشد.»
نبود امکانات و سختی کار عروسکی از انتخاب صداپیشگان تا ساخت عروسک و دکور و... از محورهای دیگر این گفتگو بود، مرضیه برومند از عشقش به ایران، مردم، زبانها، گویش‌ها و لهجه‌ها گفت و تأکید داشت: ما ایرانیان، قرن‌هاست با تکثر اقوام و مذاهب و همه اختلاف‌ها در کنار هم زندگی کرده‌ایم و این گوهری است که همه باید آن را حفظ کنیم.»
mardomefarda.ir/vdcb.8b9urhbssiupr.html
منبع : خبرآنلاین
